Samenvatting

Social workers staan onder druk om vooral te kiezen voor handelen gericht op resultaat. Hierdoor is er minder ruimte om stil te staan bij de vraag wat juist is en minder uitnodiging om zelf na te denken over het eigen oordeel en over de morele principes van het handelen (Croessen, 2005). De professionele autonomie van de social worker wordt ingeperkt, terwijl het beroep juist vraagt om extra handelingsruimte. Dit gegeven maakt dat het voor de social worker steeds lastiger wordt om een eenduidige, helder omlijnde beroepsidentiteit te construeren (Schilder, 2013). Op het moment dat de social workers geen positie innemen verliezen zij draagvlak om hun werkzaamheden op de juiste manier uit te kunnen voeren. Om deze positie van de social worker te versterken is handelingsruimte nodig. Deze handelingsruimte vraagt om draagvlak bij gemeenten, financiers, management en samenwerkingspartners. Dit wordt niet alleen gesignaleerd door de social workers en sociologen, maar ook door kennisbank Movisie, het Nederlands Jeugd Instituut (NJI) en opleidingsinstituut de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Allen zijn op zoek naar inspiratie om de discussie rondom de positie van de social worker op gang te houden, of te brengen. Het is deze discussie die ervoor kan zorgen dat de social worker een stevige positie krijgt binnen de participatiemaatschappij.
Nederland is één van de laatste landen in Europa welke de transitie naar de participatiemaatschappij doormaakt. De social worker in Nederland hoeft om een positie in te nemen niet het wiel opnieuw uit te vinden. Van belang is dat de positie van de social worker versterkt wordt. In Nederland heeft men een beroepscode die zij vrijblijvend als richtlijn kunnen gebruiken, tenzij men lid is van de NVMW, dan is de beroepscode bindend. Deze heeft tevens als taak de beroepsidentiteit te versterken en beroepsvervaging tegen te gaan (NVMW, 2010). Het gebruik hiervan lijkt niet voldoende om de positie van de social worker te versterken.
Vanuit de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen en het kennisinstituut Movisie kwam de vraag welke internationale good practices, of factoren hieruit deuren kunnen openen voor discussie over en verder onderzoek naar het versterken van de positie van de social worker in de Nederlandse participatiemaatschappij.
Wij kunnen lering uit het buitenland trekken en hierom stellen wij onszelf de vragen welke internationale deuren wij moeten openen en hoe wij het ‘buiten’ weer binnen kunnen laten?