Summary

Valpreventie is een actueel onderwerp in de maatschappij. Op de spoedeisende hulp komt iedere 5 minuten een 65-plusser binnen na een valincident. Deze valincidenten hebben een multifactoriële oorzaak waarbij een multifactoriële aanpak van belang is om de kans op een valincident te verlagen (Nederlandse Vereniging voor Klinische Geriatrie, 2004; VeiligheidNL, 2016). Het redeneren van ergotherapeuten bij valpreventie wordt gekenmerkt door het interactieperspectief. Hierbij gaat het om een dynamische wisselwerking tussen persoon, taak en omgeving (Sturkenboom & Steultjens, 2016). Uit literatuuronderzoek komt naar voren dat er één ergotherapeutisch model is dat uitgaat van het interactieperspectief, namelijk het model van Feldman. Het model van Feldman hanteert de volgende domeinen: (fysieke) omgeving, mobiliteit en risiconemend gedrag. Vanuit Ergotherapiepraktijk Venray is de wens uitgesproken om de mate van het valrisico bij een cliënt op objectieve wijze vast te stellen. Op dit moment is hiervoor geen eenduidig model in gebruik en het model van Feldman is hiervoor binnen de praktijk niet toepasbaar. De onderzoeksvraag luidt daarom: “Hoe kunnen de ergotherapeuten van Ergotherapiepraktijk Venray de mate van het valrisico bij kwetsbare ouderen op objectieve wijze vaststellen?”.