Samenvatting

In 2022 heeft Verslavingszorg Noord-Nederland, hierna te noemen: VNN, het
samenwerkingsconvenant Samen voor Herstel ondertekend. In dit convenant is afgesproken dat er
binnen de wijk de Wijert multidisciplinair gewerkt wordt tussen verschillende instanties (formeel),
anderzijds staat het aanbieden van zorg in de wijk en het netwerk van de inwoner centraal (informeel).
Het netwerk van de inwoner wordt centraal gezet door netwerkgericht te werken aan de hand van
steungroepen. De doelen van Samen voor Herstel zijn: de juiste zorg op het juiste moment door de
juiste personen, zodat de inwoner een betere kwaliteit van leven krijgt; het vergroten van de
participatie van de inwoner in de maatschappij; de inwoner kan omgaan met klachten en krachten en
een betere kwaliteit van leven heeft en dat de duur van de zorg en de zwaarte van de zorg afneemt
(Samen voor Herstel, 2022).
Echter, de organisatie veronderstelde dat de woonbegeleiders weerstand ervaarden bij het inzetten van
de steungroepen, als gevolg daarvan werd er in de praktijk niet gewerkt met steungroepen. Aan de
hand van vooronderzoek, bestaande uit veld- en literatuuronderzoek, kon er gesteld worden dat deze
veronderstelling klopte. Deze veronderstelling roept vragen op, aangezien VNN zich wel
gecommitteerd heeft aan Samen voor Herstel. Tijdens dit onderzoek is de focus gelegd op
netwerkgericht werken, de steungroepen zijn hierin meegenomen als onderdeel van netwerkgericht
werken. De doelstelling van het gecreëerde product is: het aanreiken van handvatten die de
woonbegeleiders nodig hebben om netwerkgericht te gaan werken om aan de hand van deze
methodiek de samenredzaamheid van cliënten en hun netwerk te vergroten.
Om bovenstaande doelstelling te kunnen verwezenlijken in de praktijk is er vooronderzoek gevoerd
aan de hand van veld- en literatuuronderzoek. Vervolgens zijn alle woonbegeleiders, een externe
professional op het gebied van steungroepen en vijf van de achtentwintig cliënten geïnterviewd. Uit
deze interviews kon geconcludeerd worden dat alle woonbegeleiders weerstand ervaren bij het
inzetten van steungroepen, echter geven alle woonbegeleiders ook aan dat ze het belang van
netwerkgericht werken inzien en dit zouden willen toepassen in de praktijk. Uit de interviews met
cliënten is gebleken dat zij het lastig vinden om hun netwerk te betrekken omdat het tijdens de
woonbegeleiding nooit is gedaan. Ze geven wel aan het nut ervan in te zien wanneer een cliënt daar
behoefte aan heeft. Na de interviews is er aanvullend literatuuronderzoek gedaan naar best practices
van implementatiemethodieken en netwerkgericht werken.
Op basis van de informatie van de interviews en het aanvullende literatuuronderzoek is er een
brainstormsessie georganiseerd, tijdens deze brainstormsessie is er met elkaar gekeken naar wat de
woonbegeleiders nodig hebben om netwerkgericht te werken. Hier zijn drie mogelijke oplossingen
uitgekozen, van deze drie zijn prototypes gemaakt. De prototypes zijn met de woonbegeleiders
besproken en hier is een keuze voor het product uitgekomen. Het product is vervolgens verder
ontworpen, deels getest in de praktijk en vervolgens geëvalueerd.
Er zijn aanbevelingen opgesteld om ervoor te zorgen dat de doelstelling in de praktijk behaald wordt.
Deze aanbevelingen zijn:
• Het implementeren van de supervisiehandleiding moet gedragen worden door het gehele team.
Voor het meeste effect moet er voldoende draagvlak zijn bij de professionals (Politiek &
Hoogendijk, 2014)).
• Er moet een professional aanwezig zijn die de supervisie bijeenkomst kan leiden en voldoende
kennis heeft over de SCOREN methodiek.
• De woonbegeleiders moeten zich committeren aan het netwerkgericht werken om inbreng te
creëren voor de supervisie.
• Er moet voldoende tijd worden vrijgemaakt om de supervisie bijeenkomsten te geven