Summary

Gemeenten hebben sinds 1 juli 2012 de verantwoordelijkheid voor schuldhulpverlening en -preventie door inwerkingtreding van de Wgs. Gemeenten hebben daarmee een dubbelrol gekregen, omdat ze ook als schuldeiser kunnen optreden en daarin een aantal bijzondere incassobevoegdheden hebben. Daarbij moeten gemeenten sinds 1 januari 2013 strenger handhaven in het kader van uitkeringsfraude: naast terugvordering moet een boete worden opgelegd die even hoog is als het benadelingsbedrag. Gemeenten moeten rekening houden met de algemene beginselen van behoorlijk bestuur en de uitgangspunten van de Awb.
In de gemeenten Ermelo en Harderwijk is een gezamenlijk beleid op het gebied van schuldhulpverlening, maar er bestaat verder geen beleidsmatige samenhang tussen de genoemde taken. Er kunnen drie 'kritische momenten' worden onderscheiden in het beleid van de gemeenten Ermelo en Harderwijk:
1. Er zijn verschillende bestuurlijke uitvoerders met ieder eigen beleidsregels die hun bevoegdheid invullen, maar die niet zijn afgestemd op andere taken
2. Het gaat om één bestuur dat met alle (bekende) belangen rekening moet houden bij het nemen van een besluit
3. Als beleid niet op elkaar wordt afgestemd kan invordering en fraudebestrijding leiden tot het frustreren van schuldhulpverlening en schuldpreventie. Bestuursorgaan handelt onzorgvuldig bij het niet - toepassen van de beslagvrije voet
Om te voldoen aan de verplichtingen die zij vanuit de Wgs hebben gekregen en aan de bestuursrechtelijke uitgangspunten moeten gemeenten een samenhangend beleid gaan voeren op het gebied van invordering, fraudebestrijding en schuldhulpverlening en -preventie. Om hiertoe te komen moet men schuldpreventie voorop stellen en overkoepelend maken. Op die manier kunnen de gemeenten ervoor zorgen dat een samenhangend beleid ontstaat waarin zorgvuldig handelen vanuit één bestuur gewaarborgd is.