Samenvatting

Van meer zeggenschap
en eigen regie is niet echt sprake. De financiële en economische crisis van tien jaar geleden
creëert volgens de bovenstaande auteurs een klimaat waarin het ondernemerschap van initiatiefrijke burgers als een belofte wordt gezien.
Thans worden we wereldwijd en in Nederland geconfronteerd met de gevolgen van de klimaatcrisis, een vertrouwenscrisis in de overheid en instituties als wetenschap en media en crisis van toenemende sociale ongelijkheid. Tegen deze achtergrond stellen we in deze publicatie de vraag hoe het staat met de belofte van sociaal ondernemerschap. Is deze belofte ingelost? Hoe kijken initiatiefnemers van toen terug
op tien jaar sociaal ondernemerschap? En hoe ervaren nieuwe initiatiefnemers de ruimte om sociaal te ondernemen? Met welke dilemma’s
worden zij geconfronteerd? Zijn hun motieven veranderd? We stellen ook de vraag hoe zij zich verhouden tot wat een van de meeste belangrijke vraagstukken is waarvoor onze samenleving zich geplaatst ziet: de klimaatcrisis. Heeft het sociaal ondernemerschap 3.0 zich verder
ontwikkeld tot een vierde versie: ecosociaal ondernemerschap?

We pretenderen met dit eerste EcoZine geen wetenschappelijk antwoord op deze vragen te
geven. We tekenen de ervaringen op uit onze gesprekken met sociaal ondernemers van toen
en nu en met andere betrokkenen. We hebben deskundigen gevraagd in een kort essay in alle
vrijheid hun licht te laten schijnen op de belofte van ecosociale benadering van maatschappelijk vraagstukken. En we staan stil bij een aspect
dat veelal onderbelicht blijft: dat de klimaatcrisis ook een crisis van verbeelding is.