Summary

Dit onderzoeksrapport heeft betrekking op de per 1 juli 2013 inwerking tredende Wet onvrijwillige geneeskundige behandeling. Deze wetswijziging dient te zorgen voor meer gelijkwaardigheid tussen de geneeskundige zorg in justitiële inrichtingen en de reguliere geestelijke gezondheidszorg en zal daarnaast de mogelijkheid tot het toepassen van een dwangbehandeling vergroten. Ingevolge artikel 26 Bvt is het heden mogelijk om een dwangbehandeling toe te passen indien er sprake is van acuut gevaar voor de gezondheid of de veiligheid van de tbs-patiënt, dan wel voor de gezondheid of de veiligheid van andere personen binnen de inrichting. Per 1 juli 2013 wordt het mogelijk om een gedwongen geneeskundige handeling, een b-dwangbehandeling en een a-dwangbehandeling toe te passen. De gedwongen geneeskundige handeling kan alleen volgen op een onmiddellijk dreigend gevaar binnen de inrichting waarin (nog) niet is voorzien in het behandelingsplan. Hierbij is een stoornis van de geestvermogens niet vereist. De a-dwangbehandeling kan alleen volgen op een niet acuut gevaar in verband met een stoornis van de geestvermogens waarvan aannemelijk is dat het gevaar niet binnen een redelijke termijn kan worden afgewend. Hierbij kan het ook gaan om gevaar dat zich buiten de inrichting zou verwezenlijken. Bovendien moet dit gevaar zijn voorzien in het behandelingsplan. Ten slotte kan de b-wangbehandeling alleen volgen op een onmiddellijk dreigend gevaar in verband met een stoornis van de geestvermogens waarin is voorzien in het behandelingsplan.