Samenvatting

Indien de werkgever wil overgaan tot ontslag moet hij ervoor zorgen dat hij één van de redelijke gronden uit art. 7:669 lid 3 BW afzonderlijk voldoende kan onderbouwen. Daarnaast geldt voor elke ontslaggrond, behoudens de e-grond, dat hij moet kunnen aantonen dat herplaatsing niet mogelijk is of niet in de rede ligt. In dit onderzoek staan de d-, g- en h-grond centraal. Voor ontbinding op grond van deze drie ontslaggronden, is in beginsel toestemming van de kantonrechter vereist volgens art. 7:671b lid 1 sub a BW.

Bij de d-grond moet er sprake zijn van ongeschiktheid voor bedongen arbeid. Voor de g-grond geldt dat sprake moet zijn van een verstoorde arbeidsverhouding. De h-grond kan worden gezien als een restcategorie. Het is hierbij van belang dat de omstandigheden, die worden aangevoerd voor ontslag, anders zijn dan die van de c- t/m g-grond.

Tot slot komt het in de praktijk voor dat sprake is van ernstig verwijtbaar handelen aan de zijde van werkgever. Hierdoor kan de arbeidsverhouding uiteindelijk verstoord raken. De werkgever kan in dit geval ervoor kiezen om het ontbindingsverzoek primair te baseren op de d-grond en subsidiair op de g-grond (Asscher-escape).