Samenvatting

Sinds 1 april 2002 is de Wtl van kracht. Een arts mag alleen meewerken aan de levensbeëindiging van personen met somatische-, psychische- of psychiatrische aandoeningen als er onder andere is voldaan aan de zes zorgvuldigheidseisen van artikel 2 uit deze wet. Het is echter onduidelijk binnen GGZ Oost Brabant wanneer er juridisch wordt voldaan aan bepaalde zorgvuldigheidseisen ten aanzien van patiënten met een psychische stoornis. Vooral ten aanzien van de zorgvuldigheidseisen inzake het 'vrijwillig en weloverwogen verzoek' en 'een uitzichtloos en ondraaglijk lijden'. Daarom wil GGZ Oost Brabant dat er uitgezocht wordt, wanneer aan een verzoek om euthanasie of hulp bij zelfdoding kan worden voldaan van zowel wilsbekwame- als wilsonbekwame patiënten met een psychische stoornis. Als een wilsbekwame patiënt met een psychische stoornis om levensbeëindiging verzoekt, is het zaak dat deze relevante informatie begrijpt, ziekte-inzicht heeft en consistente overwegingen gebruikt. Hij moet het gevolg van zijn verzoek goed kunnen overzien. Bij de zorgvuldigheidseis inzake het 'uitzichtloos en ondraaglijk' lijden is met name de vraag of het door de patiënt als ondraaglijk ervaren lijden als uitzichtloos kan worden aangemerkt punt van aandacht. Deze patiënten lijden vaak uitzichtloos onder het vooruitzicht van hun 'psychische' situatie. Bij een (deels) wilsonbekwame patiënt met een psychische stoornis kan een verklaring om euthanasie op grond van artikel 2 lid 2 Wtl als een vrijwillig en weloverwogen verzoek gelden. De arts en de consulenten kunnen op grond van de waarnemingen van het gedrag, de lichaamstaal van de patiënt en de aanvullende informatie die zij over de patiënt van anderen krijgen tot de conclusie komen dat de (deels) wilsonbekwame patiënt ondraaglijk lijdt.