Samenvatting

Riederborgh is een zorgcentrum voor oudere mensen. Het zorgcentrum staat aan de rand van Ridderkerk en wil graag uitbreiden. Er is al een nieuw hoofdgebouw gerealiseerd en hiernaast wil men een woontoren bouwen. Dit rapport richt zich op de woontoren en zal voornamelijk
de constructie van het gebouw behandelen. De doelstelling van het onderzoek is een beter beeld te krijgen van de mogelijkheden voor de optimalisatie van het gebouw.
De woontoren heeft de naam "Parkzicht" en heeft in totaal 17 bouwlagen. Daarmee heeft het gebouw een hoogte van 50 meter vanaf maaiveld. Het gebouw is 30 meter breed en heeft een
diepte van 19 meter. In het huidige ontwerp is uitgegaan van een prefab betonconstructie.
Voor het optimaliseren van de constructie wordt eerst naar de materiaalkeuze van het gebouw en naar de bouwmethodiek gekeken. Voor dit ontwerp is gekozen voor beton als bouwmateriaal voor de hoofddraagconstructie, omdat de gebouwstructuur van een
betonconstructie beter past bij de gebruiksfunctie van dit gebouw, namelijk een woonzorgfunctie.
Voor de optimalisatie van het gebouw zijn verschillende vloer- en wandsystemen onderzocht. Op deze manier kan samen met de kosten vergelijking een duidelijke keuze worden gemaakt voor het meest optimale bouwsysteem. In de kostenvergelijking zijn 4 bouwmethoden onderzocht, waarbij twee relevante bouwmethoden naar voren zijn gekomen, namelijk Prefab en tunnelen. In het onderzoek komt naar voren dat tunnelen ruim € 175.000,- goedkoper is dan prefab beton. Hieruit kan opgemaakt worden dat de meest optimale bouwmethodiek, de tunnelmethode is.
Er wordt gekeken of er in het huidige ontwerp ruimte is om de draagstructuur van het gebouw verder te optimaliseren. Aan de hand van de keuze voor een bouwmethodiek zijn drie varianten gemaakt op het huidige ontwerp. In de 1e variant zorgt alleen de kern voor stabiliteit en heeft daarmee de minste stabiliteitsvoorzieningen. In de 2e en 3e varianten zijn meer stabiliteitsvoorzieningen verwerkt.
Voor de berekeningen met betrekking tot de stabiliteit is uitgegaan van variant 1, het meest geoptimaliseerde ontwerp. Uit de berekeningen kan geconcludeerd worden dat variant 1 voldoet aan alle constructie eisen die gesteld worden aan een gebouw met deze omvang. Door het toepassen van het ontwerp variant 1 kan gesteld worden dat het huidige ontwerp op een aantal aspecten geoptimaliseerd is. Door het laten wegvallen van een aantal stabiliteitswanden
wordt het bouwproces aanzienlijk versnelt. Vooral bij het gekozen tunnelsysteem is deze optimalisatie een groot voordeel.
Naast de handberekening met betrekking tot de stabiliteit is een model opgebouwd in Scia Engineer om zo te kijken of dit programma een toegevoegde waarde kan zijn voor de handberekeningen. Het grootste verschil met de handberekeningen wordt veroorzaakt door
een inklemming van de vloer voor de kern. Er is namelijk een bepaalde schematisering van de constructie aangehouden bij de handberekeningen en bij het maken van het Scia model, welke gedeeltelijk niet blijkt te kloppen. Ook de paalreacties ten gevolge van de permanente
belasting van de constructie zijn anders berekend als in de handberekeningen. Scia Engineer houdt bij deze paalreacties namelijk rekening met de invloed van de stabiliteitskern en met een extra vloerveld die met een handberekening niet meegenomen konden worden. Te zien is dat Scia Engineer een toegevoegde waarde kan zijn voor de handberekeningen, omdat dit programma een realistisch beeld geeft van de werkelijkheid.