Samenvatting

'Interveniëren om te stimuleren' is een literatuuronderzoek dat antwoord geeft op de volgende vraagstelling:
Welke werkzame elementen van interventies met betrekking tot het stimuleren van de spelontwikkeling van onveilig gehechte kinderen in de leeftijd van 5-12 jaar, zijn in de literatuur bekend en zijn te realiseren binnen het aanbod psychomotorische therapie?
Vanuit de literatuur worden begrippen uit deze vraagstelling verhelderd en wordt er stapsgewijs gekeken naar elementen die bijdragen aan de beantwoording van deze onderzoeksvraag. Hierbij komt de functie van spel aan bod en wordt de combinatie gemaakt met de doelgroep 'onveilig gehechte kinderen'. Vervolgens wordt er naar andere therapiedoelen binnen de psychomotorische therapie gericht op de doelgroep gekeken om zodoende dit onderzoek in het grotere geheel van therapie met onveilig gehechte kinderen te kunnen plaatsen. Er wordt gekeken naar interventies die in de literatuur te vinden zijn met betrekking tot de vraagstelling van dit onderzoek. Tevens wordt er een indruk geschetst van het belang van spel en de ontwikkeling daarvan in algemenere termen en er wordt uitgesloten dat de psychomotorisch therapeut zich bij de stimulering van spel zich op het werkterrein van de speltherapeut bevindt.
Tenslotte wordt er antwoord gegeven op de onderzoeksvraag en kunnen de volgende interventies worden beschouwd als hebbende een positieve bijdrage aan de stimulering van de spelontwikkeling van onveilig gehechte kinderen:
Veiligheid creëren, differentiëren, volgen van het kind door middel van een therapeutische basishouding die empathie, respect, onvoorwaardelijke acceptatie en congruentie inhoudt. Creëren van een uitdagende spelomgeving, observeren van spelgedrag, spel verwoorden, structureren van spel en het plannen van de afwezigheid van lichamelijke ongemakken zoals vermoeidheid door rekening te houden met het tijdstip van de therapiesessie op de dag.