Samenvatting

In dit praktijkgericht quasi experimenteel opgezet onderzoek is het effect onderzocht van runningtherapie op agressie bij jongeren met een licht verstandelijke beperking. Hierbij is gewerkt met een 10 weken durend programma waarbij per week 2 keer gelopen is.
De mate van agressie is gemeten middels een zelfbeoordelinglijst: de BDHI-D en een beoordelingslijst, de CBCL 11-18 jaar welke door de persoonlijke begeleiders van de behandelgroep van de jongeren is ingevuld.
Er is gestart met een meting over een groep van 6 personen in de leeftijd tussen 14 en 18 jaar. Tijdens de voormeting maar ook het verdere verloop van het onderzoek is de uitval hoog gebleken. Bij aanvang (in week 0) is met 3 deelnemers gestart en bij 10 weken is er uiteindelijk met 2 deelnemers geëindigd. De redenen van uitval waren divers: van uitplaatsing, ernstige rugklachten tot de voorkeur voor een individuele behandeling. Vanwege de beperking in het aantal respondenten is er gekozen voor een N=1 studie van de 2 deelnemers.
In de resultaten komt naar voren dat bij 1 van deze deelnemers er tijdens de runningtherapie een positieve trend zichtbaar is in de afname van agressie. Bij de andere deelnemer is geen afname in agressief gedrag waargenomen. Omstandigheden in de omgeving van de jongeren lijken van invloed te zijn geweest op de resultaten van dit onderzoek.