Samenvatting

Door het relatief vlakke landschap in Nederland komen ingravingen niet vaak voor. Bestaande ingravingen zijn vrijwel allemaal aangelegd tijdens de Nederlandse industriële revolutie. Door de grote vraag naar goederenvervoer in die periode is het spoornetwerk in korte tijd enorm uitgebreid. Om steden te verbinden werd vaak hemelsbreed een spoor aangelegd, aangezien dit immers de kortste route is. Dit spoor moest echter wel enige hoogteverschillen in het landschap doorkruisen. Het onderzoek richt zich op de taludstabiliteit van spoorse ingravingen gelegen in de Nederlandse stuwwallen. De kennis met betrekking tot grondmechanica was ten tijde van de Nederlandse industriële revolutie schaars, waardoor een deel van deze ingravingen niet voldoet aan de huidige regelgeving. In dit onderzoek zijn zes locaties beoordeeld op zowel micro- als macro-instabiliteit en is onderzocht hoe de ingravingen toch kunnen voldoen aan de huidige regelgeving en richtlijnen.