Samenvatting

2.1 Inleiding
De vraagstelling van deze scriptie is of er binnen het thema grenzen resultaatgericht gewerkt kan worden door de psychomotorische PMT-er (hierna te noemen: PMT-er of PMT-er) met groepen waarin cliënten verschillende problematieken hebben. Dit wordt onderzocht door uit te zoeken hoe er resultaatgericht gewerkt kan worden met cliënten met een depressieve stoornis, met een kortdurende psychotische stoornis en met een Borderline persoonlijkheidsstoornis. Deze resultaten worden met elkaar vergeleken en zo wordt er een conclusie getrokken of het wel of niet mogelijk is om cliënten met deze stoornissen samen in één groep te hebben.
Het doel van dit onderzoek is om te kijken hoe de structuurgroep van het Johannesbos open (psychiatrische inrichting 'De Meerkanten) vorm gegeven kan worden. Deze groep bestaat uit cliënten met verschillende problematieken.
2.2 Theoretisch kader en methode
In het theoretisch kader worden de wordt er uitgewerkt wat resultaatgericht werken precies is en wat bedoeld wordt met het thema grenzen. In het hoofdstuk methode worden de problematieken depressie, kortdurende psychotische stoornis en Borderline persoonlijkheidsstoornis omschreven.
2.3 Resultaten
De problemen met betrekking tot grenzen liggen bij mensen met een depressie vaak bij het niet op adequate wijze kunnen weigeren van verzoeken, moeilijk beslissingen kunnen nemen, moeite hebben om iets aan anderen te vragen en een verkeerde interpretatie hebben over weigeringen van anderen. De PMT-er zal de cliënt moeten activeren om te gaan oefenen met de vaardigheden en het uitdagen van de negatieve gedachtes die de cliënt heeft. Hierbij is het belangrijk dat de PMT-er veel positieve bekrachtiging geeft, de cliënt accepterend benadert, negativiteit begrensd en een lerende, structurerende en stimulerende attitude heeft.
Binnen het thema grenzen kan er resultaatgericht gewerkt worden bij cliënten die net uit de acute fase van een psychose zijn door te richten op een realistischere lichaamsbeleving, het herkennen van signalen van overbelasting, het zoeken naar spanningsbronnen en het leren om hier adequaat mee om te gaan door bijvoorbeeld je grens aan te geven. Het is hierbij van belang dat de PMT-er een positieve, steunende en eventueel confronterende attitude heeft, psycho-educatie geeft en zorgt dat er een goed evenwicht is tussen over- en onderstimulatie.
Een eerste stap met betrekking tot het thema grenzen bij cliënten met een Borderline persoonlijkheidsstoornis is het leren voelen van lichaamssignalen en emoties. Vaak hebben deze cliënten goede vaardigheden om hun grens aan te geven maar kunnen ze die vaardigheden niet goed toepassen door vastgeroeste overtuigingen of oncontroleerbare reacties. Het is belangrijk dat de PMT-er veel positieve bekrachtiging geeft en de intensiteit van de sessie doseert. De PMT-er moet een structurerende, ondersteunende en empathische attitude hebben. In het begin van de behandeling moet de PMT-er een actieve rol aannemen. De PMT-er moet verder geduldig, duidelijk, consequent en flexibel zijn.
In de literatuur is weinig tot niets bekend over het werken met groepen waarin cliënten verschillende problematieken hebben. Wel worden er een aantal argumenten voor en tegen het werken met zulke groepen gegeven.
2.4 Conclusie
De conclusie is dat het mogelijk is om cliënten met verschillende problematieken in één groep te hebben. Hierbij kan er gewerkt worden binnen twee subthema's. Namelijk het leren voelen van lichaamssignalen en het leren aangeven van grenzen met de cognities die daarbij een rol spelen. Het grote voordeel van cliënten met verschillende problematieken in één groep is dat de cliënten van elkaar kunnen leren. In de scriptie staan een aantal aandachtspunten, die belangrijk zijn bij het werken met groepen waarin cliënten met verschillende problematieken zitten.