Eigen vermogen is geen cash.

Aanboddenken leidt tot nieuwe vastgoedzeepbel en leegstand.

Geldlenen via kredietunies komt moeizaam van de grond, kopte het FD vorige week. Twee pagina’s verder stond dat het restaurant Wagamama in ‘no time’ via crowdfunding een uitbreidingsfinanciering had geregeld. Het bedrijf heeft € 225.000, met een looptijd van vier jaar tegen 6,5% rente, aangetrokken.

Landman betoogt dat bankiers niet zelfstandig uit hun identiteitscrisis kunnen komen. Het wordt tijd dat zij besef krijgen van hun maatschappelijke taak en daar ook naar gaan handelen.

De Stichting Dienstverlening Serviceflats haalde vorige week de krantenkoppen omdat zij serviceflats ten koste van bewoners te goedkoop zou proberen te verkopen aan investeerders. Het is slechts het topje van de ijsberg.

Ook voor banken zijn er regels en toezichthouders, maar als er ingegrepen moet worden, schieten de mandaten tekort. Dat verschijnsel is van alle tijden. Banken worden er niet bescheidener van.

Publieke discussie is een zeer belangrijk, maar ook complex fenomeen. De importantie ligt in het feit dat langs deze weg maatschappelijke opvattingen en sociale normen vorm krijgen, we kunnen discussiëren over de vraag hoe Nederland moet worden vormgegeven en kunnen kijken hoe bepaalde problemen (moeten) …