Mijn vraagstelling is tot stand gekomen door mijn interesse voor psychomotorische systeemtherapie (PMST) en een deel van een gezin dat aangemeld werd voor psychomotorische therapie (PMT). De vraagstelling luidt als volgt:     Wat is de specifieke bijdrage van PMST (psychomotorische systeem therapie) bij het losmakingsproces in een symbiotische relatie tussen moeder en zoon binnen een ambulante setting?     Met deze vraag wordt inzichtelijk waarom PMST in deze casus wel of geen gepaste behandelmethode is.      Het gezinsdeel dat aangemeld werd voor PMST, bestaande uit een moeder en zoon (10 jaar), hadden een symbiotische relatie. Dit betekende dat ze met elkaar verbonden waren, op een manier welke er voor zorgde dat zoon zich niet of nauwelijks verder kon ontwikkelen op bepaalde gebieden. Dit was onder andere zichtbaar in het aangaan van spannende en onbekende situaties, bijvoorbeeld alleen naar de winkel gaan of met vriendjes buiten spelen. In deze situaties werd moeder angstig, deze angst werd op haar zoon geprojecteerd, waardoor hij de angst ook ervoer. Ze beschermde haar zoon teveel en onthield hem daardoor van situaties die jongens van zijn leeftijd wel zouden moeten ervaren, zoals bijvoorbeeld zelfstandig een brood bij de bakker halen.   Daarnaast had moeder geen controle over haar zoon wanneer hij boos of verdrietig was. Als hij boos werd liet hij dwingend gedrag zien, moeder wist niet hoe ze daarmee om moest gaan en koos voor de lieve vrede en reageerde niet op hem.     Het gezinsdeel, is in totaal zeven maanden in therapie geweest. In die periode leerde moeder haar angsten onder controle te houden en werd haar zoon uitgedaagd om spannende en onbekende actiiteiten aan te gaan. Het contact tussen moeder en zoon werd verbroken, zodat de angsten van moeder niet of minder geprojecteerd werden op haar zoon. Toen moeder haar angst onder controle had, werd er plaats gemaakt voor het geven van complimenten en aanmoedigingen. Door de complimenten kreeg haar zoon steeds meer zelfvertrouwen. Hij durfde steeds moeilijkere en spannendere activiteiten uit te voeren en zei regelmatig dat hij ergens goed in was.   Op een gegeven moment moest moeder de stapjes die gemaakt konden worden, om een activiteit makkelijker of moeilijker te maken, aangeven. Ze had inmiddels meer zicht gekregen op de vaardigheden van haar kind en kon inschatten welke activiteiten hij kon. Door een activiteit aan te passen, lukte het moeder om het elke keer een stapje moeilijker te maken. Moeder moest hem stimuleren om iets te laten doen wat spannend was. Het contact werd steeds beter. Moeder stimuleerde en complimenteerde haar zoon, ze maakten grapjes met elkaar en wanneer zoon om hulp vroeg, hielp moeder zoals haar zoon dat vroeg.      Daarnaast leerde moeder vaardigheden die hielpen het dwingende gedrag van haar zoon in te dammen. Met behulp van een beloningssysteem en het geven van concrete opdrachten leerde moeder om haar zoon te laten doen, wat zij wou. Het dwingende gedrag verdween langzaam, moeder en zoon leken steeds meer op één lijn te liggen en gingen meer communiceren. Op momenten dat zoon iets niet wou doen, lukte het moeder om afstand te nemen en zijn aandacht te richten op iets anders. Tijdens de therapie werd gebruik gemaakt van een beloningssysteem, deze heeft moeder in een later stadium ook in de thuissituatie gebruikt. Zoon was hier vatbaar voor en liet minder dwingend en dwars gedrag zien.   Ook lukte het moeder om meer afstand te bewaren op momenten dat zoon pijn had. Eerder zou ze hem troosten en kon hij zijn pijn gebruiken om te manipuleren. Later zag moeder in dat zoon zich vaak aanstelde en dat ze door afstand te nemen hem eerder in een andere situatie kon krijgen. Om bovenstaande te bereiken, werd gebruik gemaakt van diverse methoden. Om het dwingende gedrag te verminderen, is het straffen en belonen uit de behavioristische stroming gebruikt. Door moeder te laten oefenen met nieuwe vaardigheden met betrekking tot straffen en belonen, kon ze deze in het dagelijkse leven ook uitvoeren. Ook ervoer ze wat voor gevolgen bepaalde vaardigheden konden hebben. Dit is vervolgens gekoppeld aan de PMT-modaliteiten oefenen en ervaren.     Na een theoretische verdieping en de ervaringen in de zaal kon een antwoord op de vraagstelling van deze afstudeeropdracht kome.     Mijns inziens is PMST een meerwaarde bij deze casus geweest, omdat de angsten van moeder en zoon makkelijk in bewegingssituaties opgeroepen konden worden. Moeder en zoon konden daar tegelijkertijd mee leren omgaan, en ervoeren direct de gevolgen bij elkaar en zichzelf.   Voor het oproepen van de angsten bij zoon, wat vervolgens moeders angsten opriep, was PMT een uitstekende therapie vorm. De angsten konden opgeroepen worden door spannende activiteiten aan te bieden, zoals een balanceeroefening. De activiteiten waren ook makkelijk te differentiëren, waardoor er gespeeld kon worden met niveauverschillen.    Daarnaast was PMT een gepaste vorm om moeder in de praktijk te leren hoe ze situaties waarin ze angst ervoer moest aanpakken. In de behandeling werd zij gevraagd om activiteiten aan te passen op het niveau wat ze dacht dat haar zoon aankon. Juist doordat zij kon zien hoe haar zoon activiteiten uitvoerde, kon zij de activiteiten aanpassen door het makkelijker en moeilijker te maken. Het is vrijwel onmogelijk om pratend er achter te komen of een activiteit geschikt of ongeschikt is voor een kind en hoe hij zch zou gaan gedragen binnen een activiteit …

Deze casestudy heeft tot doel om verschillende oefenvormen te ontwerpen en te beschrijven, uitgaande van de basisprincipes van acrobatiek, die aangeboden kunnen worden aan de ervaringsgerichte groep (ET-groep) van het Medisch Spectrum Twente (MST). Ik wil hiermee bereiken dat een psychomotorische therapeut …

Het doel van deze casestudy is dus om erachter te komen welke genezende factoren, die onderzocht zijn door Irvin D. Yalom invloed hebben op mensen met angstklachten binnen een PMT-groep. Dhr Yalom is één van de beroemdste psychiaters ter wereld en hij heeft studie gedaan naar groepsgedrag van mensen. Dit …

Tijdens mijn stage in het Zonnehuis, maakte ik kennis met Psychomotorische therapie voor ouderen met een angststoornis en/of een depressie. Deze groep, bestaande uit acht dames in een leeftijd vanaf zestig jaar neemt deel aan de PMT met als voornaamste doelstelling: "het ervaren van ontspanning tijdens …

Spanning en ontspanning hebben hun uitwerking op de ervaring van stress. In dit onderzoek werd onderzocht of het volgen van de ontspanningsmodule bijdraagt aan een verlaging van stress. De procesvariabele hierbij was lichaamsbewustwording. Acht cliënten die in behandeling zijn voor angst- en stemmingsstoornissen …

Deze casestudy is geschreven door Anneloes Sieben, als afstudeeropdracht van de opleiding Psychomotorische Therapie en Bewegingsagogie. Mijn casus gaat over een meisje, dat op haar dertiende het slachtoffer is geworden van een loverboy. Onder zijn druk heeft ze vier jaar in de prostitutie gewerkt. Ik …

Samenvatting De Vereniging "Ouders, Kinderen en Kanker' (VOKK) is er voor patiënten, ex-patiënten, broers en zussen van (ex)patiënten, en voor ouders en grootouders van (ex)patiënten. Ook gezinnen die een kind verloren hebben aan kanker kunnen bij de VOKK terecht. Het doel van de VOKK is het begeleiden …

Onderzoek naar de effectiviteit van een sova-training bij kinderen met problemen in de omgange met leeftijdsgenoten in 't bijzonder een sociaal angstig en depressief kind. Aan de hand van vragenlijsten wordt er een voormeting en nameting gedaan.

In Waalre is een jaar lang de luchtkwaliteit gemeten door het RIVM. De resultaten zijn officiëel nog steeds niet vastgesteld na twee jaar. Het gemeentelijk jaarverslag over 2008 vermeldt echter wel resultaten. Die zijn reden voor zorg want over een lengte van 7 km aan de rijksweg N69 is de concentratie …

Binnen het kader van het afstuderen aan de Fontys Hogeschool Verpleegkunde te Eindhoven, is er een afstudeeropdracht verkregen van de kinderafdeling van het Catharina-ziekenhuis te Eindhoven. De vraag die hierbij centraal staat, is kijken hoe de kinderafdeling beter inhoud kan geven aan de patiëntgerichtheid …