Samenvatting

De scriptie onderzoekt hoe kunstmatige-intelligentie-systemen in Nederlandse dierenartspraktijken kunnen worden geïmplementeerd om diagnostische processen te ondersteunen en de werkdruk te verlagen. Vanuit literatuuronderzoek en semigestructureerde interviews met dierenartsen worden kansen (snellere, consistente diagnose) en belemmeringen (kosten, gebrek aan data, ethische twijfels) in kaart gebracht. Een haalbaarheidsanalyse toont dat vooral AI-gebaseerde beelddiagnostiek voor röntgen- en echo-beelden potentie heeft. Acceptatie blijkt sterk afhankelijk van betrouwbaarheid, gebruiksgemak en duidelijke aansprakelijkheidskaders. De auteur adviseert een gefaseerde invoering met gerichte training van personeel, standaardisatie van data-uitwisseling en een pilotprogramma om vertrouwen op te bouwen.