Samenvatting

Het doel van het onderzoek is om te onderzoeken of er een verband is tussen BMI en het gevoel van eigenwaarde. De gemeten variabelen zijn BMI en het gevoel van eigenwaarde. BMI is gemeten aan de hand de formule lengte / gewicht2 en de deelnemers zijn vervolgens opgedeeld in 4 groepen, namelijk gezond gewicht, ondergewicht, overgewicht en obesitas. Het gevoel van eigenwaarde is gemeten met behulp van de CBSK. De data is afkomstig van het MAMBO project te Amsterdam. De gebruikte data is van leerlingen tussen 8 en 14 jaar (M=11.11 , SD=1.40). Aan het onderzoek deden 488 (49.8%) jongens en 492 (50.2%) meisjes mee, in totaal 980 leerlingen. Met de Kruskal Wallis test is er gekeken of er een significant verschil is tussen het gevoel van eigenwaarde van de verschillende gewichtsgroepen. Vervolgens is in de post-hoc testen gekeken of er tussen de groep gezond gewicht en elk van de andere groepen een significant verschil is. Daarna is op dezelfde manier gekeken naar deze groepen, maar opgedeeld in geslacht. Resultaten Er werd een marginaal significant verband gevonden tussen het gevoel van eigenwaarde en verschillende BMI-gewichtsklassen (H(2) = 6,492, p = 0.09). In de post-hoc testen werd er geen significant verschil gevonden tussen de groep gezond BMI en elk van de ongezonde BMI groepen. Er werd bij de mannen een significant verschil gevonden tussen het gevoel van eigenwaarde en verschillende BMI-gewichtsklassen (H(2) = 10,022, p = 0,018). Bij de post-hoc testen werd er geen significant verschil gevonden tussen het gevoel van eigenwaarde van de groep met een gezond BMI en de groepen met een ongezond BMI. Bij de vrouwen werd ook geen significant verschil gevonden (H(2) = 6,186, p = 0,103). Conclusie Het gevoel van eigenwaarde wordt niet beïnvloed door het hebben van een gezonder BMI. Hierin speelde geslacht geen rol. Om het gevoel van eigenwaarde te verbeteren zou grotere deelname aan fysieke activiteiten een belangrijkere factor kunnen zijn.