Samenvatting

Achtergrond. De kleine tennisverenigingen kampen met een aantal problemen, zoals ledenbehoud/- werving en te weinig vrijwilligers. Er komen signalen vanuit de kleine verenigingen dat de dienstverlening van de KNLTB gericht is op grotere verenigingen en niet bij hen aansluit. Om het bestaansrecht van de kleine verenigingen op lange termijn te behouden moet er iets veranderen. Doel. Het inspelen op de behoeftes van de kleine verenigingen. De problemen van de kleine verenigingen staan centraal in dit onderzoek. De hoofdvraag van het onderzoek was: ‘Kan de KNLTB zijn positie in het tennislandschap verstevigen door zich extra te richten op de dienstverlening bij de kleine verenigingen en een passend aanbod aan te bieden?’. Aan de hand van dit onderzoek worden adviezen geformuleerd voor de KNLTB ten aanzien van wat zij zouden kunnen doen om zo goed mogelijk in te spelen op de behoeftes van de kleine vereniging. Methode. Aan de hand van desk research heeft eerst een oriënterend onderzoek plaatsgevonden. Daarna zijn verschillende semi-gestructureerde diepte-interviews gehouden met verschillende accountmanagers, voorzitters van kleine verenigingen, de Vlaamse tennisbond en andere tennisexperts. Deze zijn getranscribeerd, gecodeerd, samengevat en geanalyseerd om tot een conclusie te komen. Resultaten. Tennis heeft te maken met verschillende maatschappelijke ontwikkelingen. Dat zijn: individualisering, consumentisme, vergrijzing en verstedelijking. Dit zijn ontwikkelingen waar kleine verenigingen last van hebben. De KNLTB heeft een algemene dienstverlening, die gericht is naar alle verenigingen. Er wordt dus geen onderscheid gemaakt tussen grote en kleine verenigingen. Daarnaast is het van belang dat de KNLTB in hun huidige dienstverlening de cultuur en de samenwerking extra stimuleert. Er is weinig jeugd en veel ouderen op de club. Het ledenaantal loopt terug. Daarmee daalt het aantal vrijwilligers, waardoor er minder georganiseerd wordt, waardoor de cultuur van een club achteruit gaat. Dat zorgt ook voor minder tennisles, minder goede binding met de trainer en wordt het lastig om competitieteams samen te stellen. De verenigingen waar het wel goed gaat, hebben een goede cultuur. Daarnaast ook een goede organisatie en accommodatie. De situatie in Vlaanderen is vergelijkbaar. Een te kort aan trainers en cultuur staan daar hoog in het vaandel. De trainer is een belangrijke schakel, die lastig is om aan te stellen als er weinig les te geven is. Conclusies. Wil de KNLTB zijn dienstverlening richting kleine verenigingen verbeteren, zal er veel moeten ingezet op samenwerken. Samenwerken kan op verschillende manieren. Door tennisverenigingen samen te laten werken, kunnen ze het bestuur, vrijwilligers, competitieteams, activiteiten en overige zaken samen oppakken. Ook is een samenwerking met scholen, buurt-/wijk- /welzijnsorganisatie, buitenschoolse opvang en bedrijven aan te raden. Daarnaast moet de KNLTB gaan segmenteren op de grootte van een vereniging en daar een passend aanbod voor aanbieden. Nu worden alle programma’s aan alle verenigingen aangeboden in plaats van gericht aanbod aan te bieden. Sommige te kleine verenigingen moeten fuseren om hun bestaansrecht te houden. Aanbevelingen. Organiseer een Webinar voor kleine verenigingen over samenwerken. Vertel ze hierin wat het nut van samenwerken is. Stimuleer zo veel mogelijk kleine verenigingen om samen te gaan werken. Laat kleine verenigingen die over tien jaar niet meer zullen bestaan fuseren. Haal de dubbele afdracht weg bij spelers die op verschillende kleine verenigingen competitie willen spelen en maak club-overstijgend afhangen mogelijk. Hierdoor kunnen verenigingen makkelijk samenwerken, competitieteams samenstellen en activiteiten samen organiseren. Ook moet de KNLTB gaan segmenteren op de grootte van de vereniging en aanbod op maat ontwikkelen.