Samenvatting

Samenvatting
Het doel van dit onderzoek is om inzicht te krijgen in de intentie van directe behandelaren om het middel beeldbellen als nieuw communicatiemiddel in te zetten voor-, tijdens- en na opname van cliënten met een Autisme Spectrum Stoornis (ASS) in een psychiatrische kliniek.
Een explorerend kwalitatief onderzoek is uitgevoerd, middels tien semigestructureerde interviews, om diepgaand inzicht te krijgen welke mogelijkheden en dilemma’s behandelaren ervaren om beeldbellen in te gaan zetten. Aan de hand van zes thema’s is een topiclijst samengesteld om zodoende de intentie tot gebruik te meten. Deze thema’s zijn de verwachte inspanning, verwachte bruikbaarheid, ervaren barrières, sociale invloed, ondersteuning/gereedheid van de organisatie en faciliterende condities. Deze thema’s zijn gebaseerd op het Technology Acceptance Model (TAM), de Unified Theory of Acceptance and Use of Technology (UTAUT) en aanvullende studies die specifiek van toepassing zijn op gezondheidszorgmedewerkers en hun intentie tot het inzetten van technologie.
Uit de resultaten blijkt dat de intentie van behandelaren om beeldbellen in te zetten is gebaseerd op het gegeven dat zij in hoge mate nut en bruikbaarheid van beeldbellen verwachten maar dat de organisatie onvoldoende gereed is om dit op korte termijn te realiseren. Behandelaren achten beeldbellen nuttig voor de cliënt met ASS omdat dit minder belastend is dan een live face-to-face gesprek en beeldbellen de zelfbepaling en onafhankelijkheid bevordert. Beeldbellen is voor behandelaren praktisch bruikbaar om de cliënt met ASS gerichter voor te bereiden op de opname, succesvoller te coachen bij verlof en te begeleiden in de overgangsfase naar andere zorgverleners. Deze opvatting van behandelaren wordt zeer sterk bepaald door de mening en waarde die beeldbellen heeft voor de cliënt met ASS. 
Implementatie van beeldbellen wordt aanbevolen gezien de hoge mate van nut en bruikbaarheid. Om implementatie tot een succes te maken moet de organisatie gericht investeren in een adequate digitale infrastructuur, zorgen voor voldoende borging van digitale privacybescherming, scholing en startvoorwaarden. Een gerichte scholing en introductie is noodzakelijk om het verwachte nut van beeldbellen niet verloren te laten gaan voordat behandelaren en cliënten de verschillende mogelijkheden hebben kunnen ontdekken. Zeer belangrijk is dat het gebruik van beeldbellen enkel wordt ingezet in afstemming tussen behandelaar en cliënt. Economisch of financieel motief om beeldbellen in te zetten mogen niet de eerste aanleiding zijn.