Samenvatting

Het idee achter de invoering van de Wet Passend Onderwijs in 2014 en de Wet op de Jeugdzorg in 2015 was dat kinderen en jongeren een betere ondersteuning krijgen bij hun sociaal-emotionele ontwikkeling. Beide wetten bieden gemeenten de kans om kinderen te ondersteunen om zich optimaal te kunnen blijven ontwikkelen binnen het reguliere onderwijssysteem. Vanuit deze doelstellingen wordt van gemeenten en scholen verwacht dat jeugdhulp en onderwijs op elkaar worden afgestemd. Het doel van dit onderzoek is te inventariseren welke factoren (organisatorische- en persoonskenmerken) een rol spelen in de samenwerking tussen het primair onderwijs en de jeugdhulp van de gemeente Enschede en hoe deze samenwerking verbeterd kan worden. Een kwalitatief onderzoek sluit hierop het beste aan, omdat in dit onderzoek is gevraagd naar de waarnemingen en achterliggende overtuigingen van wijkcoaches, internbegeleiders en leerkrachten ten aanzien van de samenwerking. Er is een literatuuronderzoek gedaan en vandaaruit is een topicslijst gemaakt die als leidraad heeft gediend bij het afnemen van de focusgroepen. In dit onderzoek zijn vier focusgroepen gehouden, twee binnen de Wijkteams Enschede en twee in het primair onderwijs in Enschede.
            De resultaten van dit onderzoek zijn verdeeld in vier thema’s: visie en verwachtingen, communicatie en informatie, organisatie en tot slot vaardigheden en kennis. Bij visie en verwachtingen gaat het volgens wijkcoaches over het visieverschil onderling in het wijkteam ten aanzien van het wel of geen contact leggen met school. Scholen willen graag op de hoogte zijn, dit gebeurt momenteel minimaal in de samenwerking. Daarbij wordt aangegeven dat het persoonsafhankelijk is met wie wordt samengewerkt en wie wel of geen contact legt met school. Vanuit organisatorisch oogpunt komt naar voren dat Passend Onderwijs in sommige gevallen als knellend wordt ervaren en er verschillen zijn in zorgstructuren van scholen. De verschillen in zorgstructuur zorgen volgens wijkcoaches voor onduidelijkheid. Tegelijkertijd zorgen de verschillende taken van de wijkcoaches voor onduidelijkheid in werkwijze bij scholen. Een ander belangrijk onderdeel is dat communicatie en informatie terugkoppelen een belemmerende factor is in de samenwerking. Volgens de scholen wordt weinig informatie teruggekoppeld en zijn zij niet op de hoogte van de betrokkenheid van de wijkcoach. Hierbij gaat het ook om het uitspreken van verwachtingen en het ontwikkelen van een gezamenlijke visie. Tot slot worden kennis en vaardigheden behandeld. Hierbij gaat het om de belemmering werken op elkaars terrein en de kennis van leerkrachten en wijkcoaches die soms onvoldoende blijkt.
De aanbevelingen richten zich op het ontwikkelen van een eenduidige werkwijze voor de Wijkteams Enschede, ontmoetingsmomenten en het ontwikkelen van een gezamenlijke visie. Om deze punten gezamenlijk op te pakken, is het onderzoek aangeboden aan de afdeling beleid van de Maatschappelijke Ontwikkeling van de Wijkteams Enschede/gemeente Enschede en aan de schooldirecteuren van Consent en SKOE.