Samenvatting

Uitstelgedrag komt vaak voor onder studenten en kan bij problematische en chronische vormen negatieve gevolgen hebben in zowel praktisch, als in psychologisch opzicht (Milgram in Ferrari, Johnson & McCown, 1995). Naast studievertraging en lagere studieresultaten, heeft uitstelgedrag ook negatieve consequenties voor de gezondheid van een student. Studenten hebben een verhoogde kans op angst of depressieve klachten, vermoeidheid, een verminderde geestelijke en fysieke gezondheid, een verminderde levenskwaliteit en het dagelijkse functioneren is beperkt (Beutel et al., 2016; Ferrari & Tice, 2000; Sirois, 2007; Stead et al., 2010; Steel, 2007). Vele problemen die studenten ervaren door uitstelgedrag, schijnen voort te komen uit een tekort in de zelfregulatie, wat wordt gezien als ‘zelfbeschadigend’ en heeft invloed op de basisindicatoren voor welzijn, zoals de gezondheid (Wohl et al., 2010). Sommige onderzoekers (Ferrari & Tice, 2000; Van Eerde, 2003; Wolters, 2003) betogen dat zelfregulatie een van de sterkste gedragsvoorspellers is van uitstelgedrag. Gezien de negatieve gevolgen voor de gezondheid en welzijn van de studenten, is het belangrijk hier onderzoek naar te doen binnen Saxion. In totaal hebben 379 studenten (269 vrouwen, 107 mannen, 3 genderneutraal) van Saxion Hogeschool (Apeldoorn, Deventer en Enschede), met een gemiddelde leeftijd van 23 jaar, deelgenomen aan het onderzoek. De gebruikte zelfrapportagevragenlijsten waren de PASS, SQ-48, WHOQOL-BREF en de SRL-SRS. Doormiddel van Pearson’s productmoment correlatiecoëfficiënt kon de samenhang tussen uitstelgedrag, de gezondheid en het welzijn worden bepaald. Met behulp van een regressieanalyse kon de verklarende waarde van zelfregulatie en uitstelgedrag worden voorspeld. In dit onderzoek werd er een significant negatief verband gevonden tussen uitstelgedrag, de gezondheid en het welzijn van hbo-studenten. Van de gemeten variabelen binnen dit verband, was de samenhang tussen gezondheidsklachten en de kwaliteit van het leven het sterkst. Daarnaast hadden de gemeten variabelen uitstelgedrag en zelfregulatie duidelijk een negatieve samenhang. De mate van gezondheidsklachten en de kwaliteit van het leven kan door de mate van uitstelgedrag voorspeld worden. De mate van uitstelgedrag kan tevens door de mate van zelfregulatie voorspeld worden. Aangeraden wordt om een replicaonderzoek uit te voeren. Een replicaonderzoek kan bijdragen aan de betrouwbaarheid van het onderzoek (Lakens, Haans & Koole, 2012).