Samenvatting

Het woningtekort in Nederland is al jaren een onderwerp van discussie. Sinds een aantal jaren kampt de woningbouw met grote tekorten aan locaties en vanwege de stikstofproblematiek is het locatietekort verder toegenomen. Tot de frustratie van ontwikkelaas blijken locaties lang niet altijd geschikt voor woningbouw. Projectontwikkelaars krijgen moeizaam inzichtelijk welke grondlocaties geschikt zijn voor woningbouw. Een methodiek om locaties te beoordelen op geschiktheid voor woningbouw ontbreekt.
De volgende probleemstelling is zodoende opgesteld:
In hoeverre kan een methodiek om grondlocaties te beoordelen op geschiktheid voor woningbouw ten behoeve van een projectontwikkelaar worden opgesteld?
In Excel is een methodiek vervaardigd waarin uiteindelijk een zevental criteria naar voren zijn gekomen waarop een grondlocatie telkens wordt beoordeeld. Dit zijn de bestaande omgeving, hindercontouren, huidige bestemmingsplan, eigenaar, visie gemeente, voorzieningen en ontsluitingsmogelijkheden. Vooraf dienen twee vragen beantwoord te worden over de aspecten hoogspanningslijnen en beschermde natuurgebieden. Mochten deze zaken namelijk een (te) grote rol spelen op de locatie, dan is deze bij voorbaat niet geschikt voor woningbouw.
Aan alle criteria is een wegingsfactor gekoppeld, waarbij de criteria 'bestaande omgeving ' en 'hindercontouren ' zwaarder meewegen dan de overige criteria. Aan deze criteria is een wegingsfactor gekoppeld van 25%, terwijl aan de overige vijf beoordelingscriteria een wegingsfactor van 10% is gebonden. Grondlocaties worden beoordeeld als waarschijnlijk geschikt, mogelijk geschikt of waarschijnlijk ongeschikt voor woningbouw.