Samenvatting

Haanstra (2001) pleit voor authentieke kunsteducatie, waarbij de relevantie van het leren buiten de school aan bod komt. Leertaken worden afgeleid van levensechte situaties, zoals het werkveld van professionele kunstenaars of vormgevers. Door deze levensechte situaties wordt geleerd om kennis en vaardigheden toe te passen op een manier die voor de leerling relevant is, omdat hij deze ook buiten de school kan toepassen of tegenkomen.
Hiervan uitgaande, zou het dus interessant zijn om in de klas de genoemde ontwikkeling in de actuele kunst en de technologie te volgen en toe te passen. Kortom: hoe kunnen ambachtelijke manuele vaardigheden en digitale technologie samen ingezet worden tijdens de beeldende les? Zou deze versmelting er toe kunnen leiden dat jongeren niet alleen betrokken worden bij kunst en het maken ervan, maar zich ook bewust worden van de creatieve mogelijkheden van digitale technologie en die kunnen herkennen en inzetten?
Dit leidt tot de onderzoeksvraag:
Hoe kunnen ambachtelijke materialen en digitale technologie integreren in de beeldende praktijkles (VO).