Samenvatting

Op dit moment is de kunst- en cultuureducatie en daarmee de kwaliteit ervan, weer actueel door de recentelijk geschreven brief door staatssecretaris Zijlstra waarin hij een nieuwe visie op het cultuurbeleid geeft ( Zijlstra, 2011).
In zijn brief geeft de staatssecretaris aan dat het kabinet het onderwijs een steviger fundament wil bieden om de kwaliteit van cultuureducatie te verhogen.
Hij biedt daarin onder andere een ondersteuning voor een betere invulling van de kerndoelen cultuureducatie. Voordat deze ondersteuning kan worden gestart, zal het kabinet de Onderwijsraad en de Raad voor Cultuur vragen om advies te geven over de huidige vormgeving van cultuureducatie in het onderwijs. Pas dan kan de ondersteuning inhoudelijk worden vormgegeven ( Zijlstra, 2011).
Deze vraag voor advies toont dat er nu ook nog stappen te nemen zijn in de verbetering van de kwaliteit en de invulling van kerndoelen binnen de cultuureducatie.
In mijn eigen praktijk als docent beeldende vorming op middelbare scholen, Havo en Vmbo, zie ik grote verschillen in de invulling van het kunstonderwijs en in de kwaliteit van het werk van de leerling. Soms had die kwaliteit naar mijn mening te maken met het ontbreken van motorische kwaliteiten of desinteresse voor het vak. Maar in veel gevallen kreeg ik het gevoel dat de leerlingen op de basisschool onvoldoende vaardigheden op hadden gedaan, dat ze nog niet rijp waren voor het kunstonderwijs op de middelbare school.
Wat heeft de basisschool zijn leerlingen werkelijk geleerd en hoe hebben zij geprobeerd aan te sluiten bij middelbaar onderwijs? Het bracht mij tot de volgende onderzoeksvraag: ‘wat leert een kind op de basisschool bij de vakken beeldende vorming en muziek?’