Samenvatting

De relatie kunst en autisme staat meer en meer in de belangstelling. In verschillende publicaties wordt betoogd dat het autistische brein in potentie zeer creatief is. Recent zelfs zijn een aantal beroemde kunstenaars en filosofen postuum gediagnosticeerd als zijnde personen met een vorm van hoog functionerend autisme.
Ook in de filosofie van de kunst komt een aantal denkers en onderzoekers uit bij autisme. Een aansprekend voorbeeld hiervan is de kunstfilosoof Gregory Currie (2002) die inspiratie put uit de psychologie. Volgens hem vormt de verbeelding de link tussen geest en kunst. Zijn vraag, hoe een beschadigd verbeeldingsysteem zich verhoudt tot het creëren van kunst, brengt hem bij autisme; ’autism involves imaginative poverty’ (pp.137)
Wat de verkenningen tussen kunst en autisme gemeenschappelijk lijken te hebben is het menselijk brein. In beide gebieden raken de kernbegrippen van de menselijke geest elkaar: waarneming, ideeën, authenticiteit, verbeelding, representatie, creativiteit en als allerbelangrijkste zingeving en betekenisverlening. Ook blijkt kunst als therapeutisch middel een belangrijke brug naar autisme, juist omdat veel mensen met autisme vaak moeite hebben met (verbale) communicatie. Creatieve therapie lijkt een geëigende aanpak om op non-verbale wijze communicatie te bevorderen en ontwikkeling te stimuleren.