Samenvatting

De hoofdvraag van deze kwalitatieve casestudy is: “welke invloed hebben delegaten, die van ouders op hun kind met ASS doorgegeven worden, op de triadische relatie tussen jongeren met ASS, hun ouders en de hulpverlening?”

Uit literatuuronderzoek en een expertinterview (N=1) blijkt dat het opsporen van een delegaat ingewikkeld is. Het belang trouw te blijven aan de boodschap van ouders is groot en een vorm van loyaliteit. Mensen met autisme kunnen deze boodschap meer rigide toepassen dan bedoeld is waardoor er stagnatie van de ontwikkeling op kan treden. Hierdoor kan diezelfde boodschap door betrokken hulpverleners worden ervaren als een delegaat. Vanuit de relationele ethiek kan het echter worden gezien als een vorm van grote trouw aan het erfgoed van de jongvolwassene en een gepaste vorm van geven van ouders aan hun (extra kwetsbare) kind.

Het uitzeven van het erfgoed van (voor-) ouders kan bij jongvolwassenen met autisme later op gang komen dan bij leeftijdsgenoten zonder autisme. Autisme zien als atypische ontwikkeling in plaats van een ontwikkelingsstoornis leidt tot adequatere begeleiding.

Uit de interviews (N=6) en focusgroep-bijeenkomst (N=4) blijkt dat het passeren van de loyaliteitsband met ouders door hulpverleners er bij de cliënt voor zorgt dat hij in een loyaliteitsconflict raakt. Wanneer er binnen de triadische relatie onveiligheid heerst, stagneert de ontwikkeling van de jongvolwassene en heerst er wantrouwen. De hulpverlening zal zich dan moeten richten op het herstellen van het vertrouwen zodat er weer ruimte ontstaat om te kunnen groeien.