Samenvatting

Dit onderzoek richt zich op ‘’hoe het spel binnen ouder-kindspeltherapie bijdraagt aan het versterken van de ouder-kindrelatie bij de behandeling van kinderen met een verstoorde gehechtheidsrelatie in de leeftijd 3 tot en met 5 jaar?’’. De focus lag op de spelvormen die zichtbaar zijn in de spelkamer, de interventies die worden ingezet om de gehechtheidsrelatie te herstellen, de werkzame elementen van deze interventies, en hoe een positieve verandering in de gehechtheidsrelatie zichtbaar wordt. Uit de resultaten blijkt dat verschillende spelvormen worden gebruikt tijdens de therapie. Elke fase in de therapie draagt op zijn eigen manier bij aan het versterken van de relatie tussen ouder en kind. De meest voorkomende interventies zijn; afstemmen op de behoeften, spiegelen, bevestigen en erkennen en intersubjectiviteit stimuleren. De meest voorkomende speltechnieken zijn: volgend verwoorden, sensopathisch spel stimuleren en materiaal uitbreiden. De werkzame elementen van de therapie bestaan uit: psycho-educatie, de therapeutische relatie, en het creëren van een veilige en uitnodigende speelomgeving, waarbij het spel als therapeutisch middel wordt ingezet. Een positieve verandering in de gehechtheidsrelatie wordt zichtbaar in het spel, spelgedrag, en de interacties tijdens het spel. De bevindingen van dit onderzoek wijzen erop dat ouder-kindspeltherapie een effectieve behandelmethode lijkt te zijn om verstoorde gehechtheidsrelatie te herstellen en de ouder-kindrelatie te versterken door middel van spel. De actieve betrokkenheid van zowel de ouder als het kind, samen met een cliëntgerichte aanpak van de speltherapeut en zorgvuldig gekozen interventies in een veilige en uitnodigende speelomgeving, lijken van groot belang voor een positief verloop van de therapie.

Ouder-kindspeltherapie, spelvormen, specifieke spelinterventies, speltechnieken, verstoorde ouder-kindrelatie, verstoorde gehechtheidsrelatie.