Summary

Bij veel kinderen in gezinshuizen is sprake van hechtingsproblematiek. Uit onderzoek blijkt dat herstel van hechting mogelijk is. Speltherapie is een middel dat hiervoor ingezet kan worden. Dit onderzoek heeft als centrale vraag ‘Wat zijn de werkzame elementen van speltherapie bij kinderen met hechtingsproblematiek in gezinshuizen?’ Hierover blijkt geen wetenschappelijke onderbouwde literatuur beschikbaar te zijn. Dit onderzoek bevat acht individuele interviews met speltherapeuten, die ervaring hebben met deze doelgroep. Tevens bevat het een expertinterview met een expert die ervaring en kennis heeft van deze doelgroep. Daarnaast bevat het twee individuele interviews met gezinshuisouders, die hun visie verwoorden zowel als professional als opvoeder. Uit de analyse blijkt dat alle respondenten spreken van een doelgroep met complexe problematiek, waarbij hechtingsproblematiek en trauma op de voorgrond staan. De hechtingsproblematiek is bij deze kinderen zichtbaar in gedrag, spelgedrag en de thematiek die ze in het spel laten zien. Speltherapeuten hebben een breed palet van interventies die ze met verschillende doelen kunnen inzetten, echter is het in de behandeling cruciaal dat de speltherapeut veiligheid biedt aan het kind en er vanuit die basis gewerkt kan worden aan herstel van hechting. De respondenten benoemen dat het van belang is dat er vanuit de ‘cirkel van veiligheid’ en binnen de ‘window of tolerance’ van het kind wordt gewerkt. Daarnaast is het belangrijk dat speltherapeuten de ‘bouwstenen van hechting’ (fasen van hechting) integreren in hun werk. De transfer van de spelkamer naar het gezinshuis wordt als essentieel onderdeel van de behandeling beschouwd, waartoe de samenwerking en begeleiding van gezinshuisouders en de overdracht van speltherapeutische interventies aan gezinshuisouders belangrijke elementen zijn.