Summary

Kinderen van ouders met echtscheidingsproblematiek kunnen te maken hebben met loyaliteitsconflicten. Vanwege hun existentiële loyaliteit, die door de geboorte ontstaat, willen ze loyaal blijven aan beide ouders (Boszormenyi-Nagy & Spark, 2014). Kinderen voelen zich schuldig wanneer ze (vaak indirect) moeten kiezen (Pedro-Carroll, 2017). Er blijkt weinig wetenschappelijk onderbouwde literatuur te zijn omtrent dit onderwerp. Dit onderzoek geeft antwoord op de vraag wat het kenmerkende is van de werkzaamheid van interventietechnieken van speltherapie om kinderen te helpen in het omgaan met gevoelens van schuld welke vanuit loyaliteitsconflicten zijn ontstaan. Hierbij gaat het om kinderen van vier tot acht jaar van ouders met echtscheidingsproblematiek. Opgedane kennis vanuit de literatuurstudie is getoetst is in de praktijk. Hierbij zijn twee dossiers geanalyseerd en semigestructureerde interviews afgenomen onder acht speltherapeuten. Uit dit onderzoek blijkt dat speltherapeuten vooral schuldgevoelens bij kinderen signaleren in het moeilijk kunnen kiezen en uiten, weinig zelfvertrouwen hebben, chaotisch spel en controlerend gedrag. Hierbij worden de interventietechnieken ‘verwoorden’, ‘stimuleren’ en ‘tegenspel bieden’ ingezet. Speltherapeuten geven aan dat het kenmerkende van de werkzaamheid van de interventietechnieken is dat kinderen hun verhaal kwijt kunnen en hiervoor erkenning krijgen wat hun zelfvertrouwen vergroot. Hun verhaal en emoties worden doorleefd wat ervoor zorgt dat er orde in de chaos komt. Ook leren ze vanuit verschillende perspectieven naar de situatie te kijken en hiermee om te gaan. Een goede samenwerking tussen speltherapeuten en ouders is van belang om de therapie te laten slagen.