Samenvatting

Ondanks decennia van vooruitgang sinds de seksuele revolutie, blijft de seksuele opvoeding van kinderen en jongeren een onderwerp van felle discussie in de samenleving. Onderzoek onderstreept het cruciale belang van zowel ouders als professionele opvoeders in het bespreekbaar maken van thema’s rond relaties en seksualiteit. Dit soort gesprekken kan niet alleen bijdragen aan een positief zelfbeeld van jongeren, maar ook hun kans vergroten om seksueel contact als iets positiefs te ervaren. Bovendien fungeren opvoeders als een belangrijke buffer tegen de negatieve gevolgen van ongewenste ervaringen of schadelijke invloeden van het internet, mits deze gesprekken regelmatig worden gevoerd (Frans & Michielsen, 2018). Maar hoe voer je dergelijke gesprekken effectief met kinderen en jongeren? En welke aanpassingen zijn nodig wanneer een jongere een visuele beperking heeft?

Dit document heeft als doel de bevindingen uit het ZonMW-onderzoeksproject ‘Ik weet niet wat ik niet weet: Een seksueel voorlichtingsprogramma voor en door mensen met een visuele beperking’ te vertalen naar een praktisch hulpmiddel voor zorgorganisaties en scholen. Het biedt ondersteuning bij het vormgeven van relationele en seksuele vorming voor jongeren met een visuele beperking, zowel direct als indirect. Daarvoor zullen we eerst de kwestie in de bredere context van seksuele opvoeding en daarbij behorende uitdagingen schetsen waarna de focus komt te liggen op specifieke noden en behoeften van jongeren met een visuele beperking. Daarna wordt er verder ingezoomd op de opbrengsten van het onderzoeksproject. Daarbij wordt zowel stilgestaan bij de opbrengsten van het literatuuronderzoek als van het praktijkonderzoek. Tenslotte worden tips en good practices gedeeld.