Samenvatting

Achtergrond Musculoskeletale echografie (MSU) wordt tegenwoordig toegepast in de eerstelijnszorg om elleboogpathologie te diagnosticeren. Middels referentiewaarden kan elleboogpathologie gerichter en effectiever gediagnosticeerd worden door professionals met minder echografische ervaring. Het doel van het onderzoek is om referentiewaarden per geslacht voor de eerstelijnszorg te verkrijgen middels MSU van gezonde structuren in de elleboog.
Methode In een prospectief observationeel kwantitatief onderzoek zijn zestig gezonde proefpersonen onderzocht. De dikte (mm) van pezen en kraakbeen, de bot-kapsel afstand (mm) van fossae en de oppervlakte (mm2) van zenuwen in de elleboog zijn bilateraal gemeten. Het gemiddelde, de standaarddeviatie (SD), het minimum en het maximum van de structuren zijn vastgesteld. Middels een ongepaarde t-toets of Mann-Whitney U toets is het verschil van de structuren tussen geslacht bepaald. Waarbij een p-waarde ≤ 0,05 als significant is beschouwd.
Resultaten De referentiewaarden (gemiddelde ± SD) voor mannen (m) en vrouwen (v) zijn voor de extensor pees (m: 5,4 ± 0,8 mm, v: 4,8 ± 0,7 mm, p < 0,001), mediane zenuw (m: 6,1 ± 1,6 mm2, v: 5,3 ± 1,4 mm2, p=0,03), humerus kraakbeen (m: 1,2 ± 0,1 mm, v: 1,0 ± 0,2 mm, p < 0,001), fossa coronoidea (m: 9,3 ± 1,0 mm, v: 8,2 ± 1,0 mm, p < 0,001), flexor pees (m: 4,4 ± 0,8 mm, v: 4,3 ± 0,8 mm, p=0,354), triceps pees (m: 4,0 ± 0,5 mm, v: 4,0 ± 0,7 mm, p=0,558), fossa olecrani (m: 9,2 ± 0,9 mm, v: 9,0 ± 1,0 mm, p=0,14) en ulnaris zenuw (m: 3,3 ± 1,0 mm2, v: 3,3 ± 1,1 mm2, p=0,577).
Conclusie Referentiewaarden zijn bepaald waarbij significante verschillen zijn gevonden tussen geslacht voor de extensor pees, mediane zenuw, humerus kraakbeen en fossa coronoidea. Voor de flexor pees, triceps pees, fossa olecrani en ulnaris zenuw zijn geen significante verschillen gevonden.