Samenvatting

Achtergrond: Onderuitgezakt zitten heeft een relatie met lage rugklachten. Deze zithouding kan resulteren in proprioceptieve verstoringen die zich uitten in een vertraagd reflexvermogen en spasmes van stabiliserende spieren en een verminderd repositioneringsgevoel. In deze studie wordt verwacht dat de proprioceptieve verstoringen die door het onderuitgezakt zitten ontstaan, kunnen leiden tot instabiliteit van de wervelkolom. De doelstelling van deze studie is het effect bekijken van onderuitgezakt zitten op de spieractiviteit van de lumbale extensoren. Waardoor verklaard zou kunnen worden dat door onderuitgezakt zitten instabiliteit kan ontstaan van de lumbale wervelkolom.
Wat is het effect na onderuitgezakt zitten ten opzichte van passief rechtop zitten op de spieractiviteit van de lumbale extensoren, tijdens een dynamische balanstaak bij gezonde mannen en vrouwen?
Methode: 16 gezonde proefpersonen werden geïncludeerd. Spieractiviteit van het lokale en globale spiersysteem van de lumbale extensoren werden met EMG oppervlakte electrodes gemeten. Spieractiviteit werd gemeten tijdens onderuitgezakt zitten en passief rechtop zitten. Na de zitcondities werd de spieractiviteit gemeten tijdens een balanstaak. Ratio's van de lokale spieren/globale spieren werden berekend en tussen beide zitcondities vergeken tijdens de balanstaak.
Resultaten: Er werden geen significante verschillen gevonden tussen de verschillende zitcondities tijdens de balanstaak in spieractiviteit en ratio's. Tijdens het passief rechtop zitten was de spieractiviteit van de globale spieren significant hoger (p=0,035) dan tijdens het onderuitgezakt zitten.
Conclusie: Uit dit onderzoek blijkt dat onderuitgezakt zitten ten opzichte van passief rechtop zitten, geen invloed heeft op de spieractiviteit van de lumbale extensoren tijdens een balanstaak. Vervolgonderzoek is nodig om te bekijken of onderuitgezakt zitten invloed heeft op de stabiliteit van de lumbale wervelkolom.