Samenvatting

Het probleem van de casusschool is dat door de instroom van leerlingen die Nederlands als tweede taal moeten leren (NT2-leerlingen), het taal- en woordenschatonderwijs niet meer passend is voor alle leerlingen. De leerkrachten willen graag weten hoe zij NT2-leerlingen effectief woordenschatonderwijs kunnen bieden, zodat de NT2-leerlingen na verloop van tijd met de groep mee kunnen doen. Het onderzoek heeft als doel om leerkrachten van de onderbouw inzichten te geven in hoe zij woordenschatonderwijs aan NT2-leerlingen verder kunnen ontwikkelen. De onderzoeksvraag die hierbij aansluit is: ‘In hoeverre passen leerkrachten van de onderbouw van de casusschool de vaardigheden toe, behorende bij de vier fasen van Van den Nulft en Verhallen (2009)?’

Interactief taalonderwijs is een manier waarop het onderwijs vormgegeven kan worden (Kuiken en Vermeer, 2013). Bij de voorbereiding van het onderzoek is de didactische methode ‘Viertakt’ bestudeerd (Van den Nulft en Verhallen, 2009). Deze methode is erop gericht om de woordenschatontwikkeling van NT2-leerlingen te bevorderen.

Drie onderzoeksmethoden zijn gebruikt, te weten observaties, een vragenlijst en een enquête. Alle leerkrachten van de onderbouw hebben als respondent meegewerkt. Uit de resultaten is gebleken dat alle leerkrachten de fasen van de Viertakt op verschillende niveaus inzetten en hierbij geen gebruik maken van specifieke materialen die gericht zijn op woordenschat bij NT2-leerlingen. Belangrijk is dat de leerkrachten zich verder gaan verdiepen in de Viertakt en daarbij zoeken naar mogelijkheden om de passieve woordenschat te kunnen controleren. Om aan het ideaalbeeld van de respondenten te voldoen, zou de casusschool een taalklas kunnen starten.