Samenvatting

De resultaten zijn voortgekomen uit een datatriangulatie van onderzoeksinstrumenten. De eerste onderzoeksmethode was een kwantitatief onderzoek door middel van de Basic Psychological Needs in Physical Education Scale (BPNPES) vragenlijst (zie Bijlage IV) (Chen, Quan, Wang & Luo, 2014). Hieruit is gebleken dat het werken in homogene groepen tijdens het spel badminton niet zorgt voor vervulling van de drie psychologische basisbehoeften (Ryan & Deci, 2000) teneinde hun motivatie te verhogen. Voor het spel unihockey is duidelijk geworden uit de kwantitatieve resultaten dat het de psychologische basisbehoeften wel vervult teneinde de motivatie te verhogen. De tweede onderzoeksmethode was een interview, waaruit bleek dat alle ondervraagde leerlingen het als fijn ervoeren om op hun eigen niveau deel te nemen binnen de gehele interventie. Met name binnen unihockey werd het als fijn ervaren om te spelen op het eigen niveau. De derde onderzoeksmethode was het bijhouden van een logboek. Hieruit is vooral gebleken dat meerdere lesuitvallen gedurende de interventieperiode voor de interviews hebben geleid tot het minder terug kunnen halen van situaties door de ondervraagde leerlingen. Dit was met name zo voor het onderdeel badminton. Voor vervolgonderzoek is het zaak om meer onderdelen binnen het domein spel te betrekken bij dit onderzoek. Zo kan een spel brede conclusie getrokken worden als het gaat om het naar motorische vaardigheid indelen van leerlingen. Nu is er alleen een conclusie te trekken voor het onderdeel badminton en unihockey.