Samenvatting

Herlaarhof heeft vastgesteld dat bij interne en externe doorplaatsingen van cliënten regelmatig problemen gesignaleerd worden met betrekking tot de aansluiting op de vervolgbehandeling. Vanuit dit oogpunt is besloten dit onderzoek te richten op de punten die naar wens verlopen en de knelpunten die cliënten en medewerkers ervaren tijdens de doorplaatsing. De onderzoekers zijn tot de volgende onderzoeksvraag gekomen: Wat zijn de knelpunten die naar voren komen bij een doorplaatsing van cliënten van Herlaarhof, van 12 tot 18 jaar oud, naar behandelsettings binnen Herlaarhof, naar
Centrum Adolescenten Psychiatrie of Woonwerkvoorziening Autisten die vallen onder de Reinier van Arkel groep en wat kan Herlaarhof bieden om de aansluiting op deze vervolgplaatsing te bevorderen?

Om antwoord te kunnen geven op de onderzoeksvraag is er praktijk- (voor- en hoofdonderzoek) en literatuuronderzoek verricht.

Vooronderzoek
Praktijkonderzoek
Literatuuronderzoek
Hoofdonderzoek

Medewerkers en cliënten van Herlaarhof en C.A.P. ervaren op de
volgende gebieden knelpunten: "proces van de doorplaatsing",
"cliëntparticipatie", "verwachtingen", "voorbereiding 'oude'
setting", "overdracht" en "samenwerking settings".
Middels semi-gestructureerd interview dieper ingegaan op
bovenstaande gebieden.
Uit de resultaten zijn drie pedagogische thema's naar voren
gekomen waar literatuuronderzoek naar is gedaan, namelijk;
cliëntparticipatie, ontwikkelingstaken en rehabilitatie.
Aan de hand van de theoretische aspecten vanuit het
literatuuronderzoek zijn finale conclusies getrokken en
aanbevelingen gedaan.

De knelpunten die naar voren komen bij een doorplaatsing van cliënten van Herlaarhof, van 12 tot 18 jaar oud, naar behandelsettings binnen Herlaarhof en naar Centrum Adolescenten Psychiatrie zijn samen te vatten in drie pedagogische thema's, namelijk cliëntparticipatie, ontwikkelingstaken en rehabilitatie. De belangrijkste conclusies die vanuit het onderzoek worden gesteld zijn:
Cliëntparticipatie: Geconcludeerd wordt dat adolescenten aan de ene kant het recht hebben om jong te zijn, wat betekend dat zij de ondersteuning moeten krijgen die zij nodig hebben. Tegelijkertijd moeten zij door de hulpverleners worden erkend als medeburgers die bezig zijn te leren hoe ze hun leven (inclusief hun problematiek, beperkingen, maar vooral ook hun mogelijkheden) en hun omgeving vorm moeten geven.
Ontwikkelingstaken: Geconcludeerd wordt dat cliënten van Herlaarhof, van 12 tot 18 jaar oud, op hun weg naar zelfstandigheid zeven ontwikkelingstaken tegenkomen die zij, met behulp van de
competenties waarover zij beschikken, zullen moeten volbrengen. Tevens wordt geconcludeerd dat stressoren, psychopathologie en protectieve factoren van invloed zijn op de individuele uitvoering van deze zeven ontwikkelingstaken.
Rehabilitatie: Geconcludeerd wordt dat het belang van de Individuele Rehabilitatie Benadering binnen de hulpverlening groot is omdat men beterschap of herstel het best kan bereiken door aan
te sluiten bij de gezondheid van de cliënt. Dat is waar deze benadering naar streeft. Tevens wordt geconcludeerd dat wanneer een cliënt zich meldt bij de hulpverlening één ieder tot doel zal hebben
terug te keren naar de samenleving waar men verschillende rollen zal vervullen.

Door zich in het zorgaanbod te richten op de ontwikkelingstaken van cliënten en hierbij gebruik te maken van de Inventarisatielijst Cliënten Herlaarhof kunnen medewerkers van Herlaarhof de
aansluiting op de vervolgplaatsing van cliënten bevorderen. De inventarisatielijst geeft de stand van zaken op dat moment weer met betrekking tot de leeftijdsontwikkeling en bijbehorende competenties
van de cliënt. Daarmee kan vroegtijdig een stoornis in de ntwikkeling worden opgespoord en in kaart gebracht. Daarnaast kan men aan de hand van de ICH, doelen opstellen om deze twikkelingsachterstand, met behulp van hte bevorderen van ompetenties, te verminderen.