Samenvatting

Uit eerder onderzoek kwam naar voren dat er in de praktijk nog weinig bekend is over de relatief nieuwe stoornis McDD. Zo ook op dagbehandeling de Markstroom, mijn stageplek voor mijn vierdejaarsstage.
Door de geringe kennis van de stoornis en de behandelmogelijkheden was er op de Markstroom behoefte aan adviezen en aanbevelingen over hoe de behandeling van een cliënt met McDD er uit moest zien.
De hoofdvraag van dit profileringsproject werd dan ook: Hoe kunnen de medewerkers van de Markstroom het beste begeleiding en behandeling bieden aan kinderen met MCDD?

Als eerste stap in dit project werd literatuuronderzoek verricht. Hierbij werden meerdere theoretische perspectieven geraadpleegd en vanuit daar werd een compleet beeld van de stoornis, de behandelmogelijkheden en van de Markstroom zelf gegeven.
Na dit literatuuronderzoek werd er, door middel van interviews, praktijkonderzoek verricht. In deze interviews werd ingegaan op de kennis van de medewerkers over de stoornis McDD en hoe zij dachten dat de behandeling van een cliënt met McDD er uit moest zien.
Door deze informatie te koppelen aan de informatie die in de theorie was gevonden zijn conclusies geformuleerd.
Vanuit de conclusies konden aanbevelingen worden gegeven die specifiek gericht zijn op de Markstroom en die passen binnen de visie van de Markstroom. Er is in dit profileringsproject dus vraaggericht en praktijkgericht gewerkt.

Als eerste conclusie werd gevonden dat de medewerkers van de Markstroom weinig kennis hadden van de stoornis.
Conclusie twee en drie gaan in op hoe de houding van de groepsleiding ten opzicht van kinderen met McDD moet zijn en waar de omgeving aan moet voldoen.
Voor het formuleren van de vierde conclusie is gekeken naar de huidige situatie op de groep en hoe die volgens de vorige twee conclusies zou moeten zijn. Hieruit bleek dat de huidige situatie op de groep goed is voor een kind met McDD.
Conclusie vijf en zes zijn ontstaan door het samenvoegen van theorie en praktijkervaring over de behandeling van een kind met McDD. Zo ben ik gekomen tot het formuleren van doelen waar tijdens de behandeling aan gewerkt kan worden, therapieën die ingezet kunnen worden en trainingen of methodieken waar mee gewerkt kan worden.

Vanuit deze conclusies zijn zoals gezegd aanbevelingen geformuleerd die specifiek gericht zijn op de Markstroom.
Vanuit conclusie één zijn de aanbevelingen één en twee geformuleerd. In deze aanbevelingen staat dat de medewerkers van de Markstroom meer kennis over de stoornis en de behandeling van de stoornis moeten hebben. Deze kennis kan verworven worden door dit profileringsproject te lezen en te gebruiken als leidraad voor de behandeling.
Aanbeveling drie gaat in op het traject voordat met behandeling begonnen word. Alle disciplines samen moeten namelijk zorgen voor een volledig algemeen psychiatrisch beeld van het kind zodat goed gekeken kan worden waar op in moet worden gestoken tijdens de behandeling. Dit is erg belangrijk omdat de problematiek bij deze kinderen erg divers kan zijn en uit meerdere facetten bestaat.
Aanbeveling vier geeft nog een kleine aanvulling voor op de groep. Uit praktijkonderzoek bleek namelijk dat een time-out plek wenselijk is voor een kind met McDD. Hier kan hij/zij zich even terugtrekken en letterlijk weer tot zichzelf komen.
De volgende aanbeveling, aanbeveling vijf, gaat in op de vorm van therapie. Voor deze kinderen is het het beste als therapie individueel gegeven wordt, en niet in groepsvorm.
Als laatste aanbeveling wordt genoemd dat medicijnen eigenlijk niet kunnen en mogen ontbreken in de behandeling van een kind met McDD.