Samenvatting

Probleem-stelling
Na een CVA is de kans op een recidief aanzienlijk groter dan bij leeftijdsgenoten zonder CVA-verleden. Hierbij zijn onvoldoende fysieke activiteit en overmatig sedentair gedrag (SG) belangrijke risicofactoren. Uit enkele studies blijkt echter dat CVA-patiënten in revalidatiecentra zeer inactief zijn. Na een CVA wordt de revalidatiefase als zeer bepalend beschouwd; gedurende dit tijdsbestek is normaliter de meeste vooruitgang te boeken. Hierbij is de mate van beweeggedrag mogelijk van belang, omdat deze populatie wellicht niet hun maximale herstelpotentieel zal benutten.
Vraagstelling
‘’Hoe ziet het beweeggedrag bij volwassenen na een CVA in revalidatiecentra eruit?’’
Methode
Bij het schrijven van deze systematische literatuurstudie is er gezocht in de volgende databases: PubMed, MEDLINE, Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL) en SPORTDiscus. Artikelen waarbij fysieke activiteit en/of SG bij volwassenen (≥18 jaar) na CVA in een revalidatiecentrum werd beschreven, zijn geïncludeerd.
Resultaten
In totaal werden er 351 participanten geobserveerd in 17 revalidatiecentra, gelegen in Australië, België, Canada, Duitsland, Engeland, Zweden en Zwitserland. Hierbij liep de onderzoekspopulatie uiteen van tien tot 160 participanten. In vier van de zeven studies brachten de CVA-patiënten in revalidatiecentra overdag gemiddeld ≥ 69% van de tijd sedentair door. Bij de onderzoeken waarin fysieke activiteit werd gemeten met behulp van ‘behavior mapping’ waren de participanten gemiddeld 8.2%, 13%, 16%, 23%, 25% en 28% van de dag fysiek actief. De gemiddelde duur van één ‘sessie’ onafgebroken SG is slechts in één van de studies onderzocht: deze betrof 38 minuten. Daarnaast waren de participanten die in een verrijkte woon- en revalidatieomgeving verbleven 1.4 keer minder vaak sedentair dan de participanten in een ‘’conventioneel’’ revalidatiecentrum. Ook brachten de participanten in een conventioneel revalidatiecentrum dagelijks twee keer zoveel tijd slapend door.
Conclusie
Naar aanleiding van deze literatuurstudie blijkt dat de populatie van de geïncludeerde studies hun dag grotendeels inactief en sedentair doorbracht. Tot op heden zijn er geen andere systematische literatuurstudies die beweeggedrag bij volwassen CVA-patiënten in revalidatiecentra beschrijven. Daarnaast is er weinig bekend over de gemiddelde duur van een ‘sessie’ onafgebroken SG bij volwassen CVA-patiënten in revalidatiecentra. Om hier een uitspraak over te kunnen doen, zullen er studies moeten volgen waarbij SG bij deze populatie wordt onderzocht.

Background
After stroke, the risk of recidivism is significantly greater than the risk of stroke for the healthy population. Lack of physical activity and executing a sedentary lifestyle are major risk factors. Some studies show stroke survivors in rehabilitation units seem to be very inactive. The rehabilitation phase in stroke recovery is considered to be crucial; normally, most progress is made during this period of time. The degree of physical behavior is of interest for reaching the maximum recovery potential.
Objective
‘’What does physical behavior look like in adult stroke survivors living in rehabilitation units?’’
Methods
Searches were conducted on PubMed, MEDLINE, Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL) and SPORTDiscus. Articles containing data of physical activity and/or sedentary behavior, in adult stroke survivors living in rehabilitation units, were included.
Results
A total of 351 participants were observed in 17 rehabilitation units, located in Australia, Belgium, Canada, Germany, Sweden, Switzerland and the United Kingdom. Four out of seven studies have shown that stroke survivors in rehabilitation units spent ≥ 69% of their daily time sedentary. In studies where behavior mapping has been used to measure physical activity, the participants were physically active for 8.2%, 13%, 16%, 23%, 25% and 28% per day. The average duration of one ‘’session’’ of sedentary behavior has been measured in one study: 38 minutes. Participants in enriched rehabilitation environments were 1.4 times less sedentary than participants in a ‘’conventional’’ rehabilitation unit. Also, the stroke survivors in a non-enriched environment were 2 times as likely to be asleep compared to patients in a enriched rehabilitation environment.
Conclusion
Following on from the research question, the included population spent their days mostly inactive. To date, there are no other systematic reviews describing physical behavior in adult stroke survivors living in rehabilitation units. Little is known about the average duration of one ‘’session’’ of sedentary behavior in adult stroke survivors living in rehabilitation units. Future research measuring sedentary behavior – in adult stroke survivors living in rehabilitation units – is needed before further recommendations can be made.