Samenvatting

Het streven naar empowerment van cliënten is niet meer weg te denken uit de hulpverlening aan gezinnen. Het heeft de opvatting verdrongen dat hulpverleners de opvoedingsverentwoordelijkheid zouden moeten overnemen van ouders. Ondanks deze beweging blijft het aantal pleegzorgplaatsingen groeien. Is hier sprake is van een onverzoenbare tegenstelling ofvan een paradox? Deze vraag staat in dit artikel centraal. Achtereenvolgens komen aan bod: pleegzorg als hulpverleningsvorm, kenmerken van empowerment-bevorderende hulp, en de vraag naar de verzoenbaarheid van empowerment met pleegzorg. Geconcludeerd wordt dat pleegzorg onder welbepaalde voorwaarden empowerment-bevorderend is voor pleegkinderen en hun ouders.Pleegzorg is dus niet sceeds empowerend. Is sprake van een tegenstelling tussen pleegzorg en empowerment dan kan die echter wel worden verkleind of opgeheven, al gaat dit niet vanzelf. Het vraagt veel inspanning van alle betrokkenen om zo samen te werken dat iedereen het gevoel krijgt gedurende het hulpverleningsproces te groeien.