Samenvatting

Leefpatroonmonitoring is een veelbelovende interventie voor cliënten met dementie: behoud van passende zorg en minder belasting voor mantelzorgers. Bij Leefpatroonmonitoring worden in de woning een set bewegingssensoren aangebracht, die de beweegactiviteiten van de cliënt registreren. Na twee weken levert dit waardevolle inzichten in het dagelijkse leefpatroon van de cliënt op. Onduidelijk is of Leefpatroonmonitoring meerwaarde heeft voor voor andere kwetsbare cliëntgroepen in de eerstelijnszorg.
Doelstellingen van het onderzoek
Het onderzoek had vier doelen: 1) Kennisdoel: de meerwaarde van Leefpatroonmonitoring voor cliënten, mantelzorgers en zorgverleners in de eerstelijnszorg, inclusief de belemmerende en bevorderende factoren bij de inzet daarvan in kaart brengen.
2) Professionaliseringsdoel: inzicht in de rol van (wijk)verpleegkundige zorg bij de inzet van Leefpatroonmonitoring en de interpretatie van de monitoringsgegevens. 3) Veranderdoel: inzicht in samenwerkingsafspraken tussen cliënten, mantelzorgers en zorgverleners bij de inzet van Leefpatroonmonitoring. 4) Ontwikkeldoel: het ontwikkelen van (informatie)materialen en een adviesrapport voor de duurzame inzet van Leefpatroonmonitoring binnen de zorgpraktijk.
Uitvoering van het onderzoek
Het onderzoek werd uitgevoerd in acht teams wijkverpleging van ZZG zorggroep. Door middel van vragenlijsten en interviews werden de ervaringen verzameld bij cliënten met Leefpatroonmonitoring, hun mantelzorgers en de zorgverleners uit de teams. Zorgverleners, cliënten met Leefpatroonmonitoring en mantelzorgers vulden bij de start en aan het eind van het onderzoek een vragenlijst in. Halverwege, vier maanden na de start, volgde het interview.
Resultaten
In het onderzoek namen de zorgverleners, 15 cliënten met Leefpatroonmonitoring en hun mantelzorgers deel. De inzet van Leefpatroonmonitoring bood zowel zorgverleners als mantelzorgers waardevolle inzichten in de zorgvraag van de cliënt, wat leidde tot beter afgestemde zorg en meer rust voor cliënten. Mantelzorgers ervaarden meer rust, minder stress en hadden het gevoel dat de naaste, die zelfstandig thuis woonde, veilig was. Mantelzorgers en zorgverleners werkten samen bij de inzet van Leefpatroonmonitoring en kregen door de monitoringsdata inzicht in het dagelijks leefpatroon en de zorgvraag van hun naaste of cliënt(en). Samenwerkingsafspraken werden verwerkt in het zorgdossier van betreffende cliënten. Aan de hand van alle opgehaalde informatie werd een toolbox
ontwikkeld, die de zorgpraktijk ondersteunt bij de inzet van Leefpatroonmonitoring.
Conclusie
Leefpatroonmonitoring biedt meerwaarde voor kwetsbare ouderen in de eerstelijnszorg door aanvullende data inzicht te geven in de zorgvraag, zodat de zorg beter kan worden afgestemd op de individuele situatie van cliënten. Essentieel daarbij is de samenwerking met mantelzorgers te verwerken in het zorgdossier en de zorgprocessen.