Samenvatting

Indien een standaard zitvoorziening niet voldoende ondersteuning of comfort geeft kan een zitorthese aangemeten worden. In de zitorthese is het beperkt mogelijk om te variëren in de hardheid van het traagschuim. Hierdoor kan het voorkomen dat de druk onder het Tuber Ischium nog ongewenst hoog is. Daarnaast houdt dit traagschuim vocht vast en kan de zittemperatuur niet goed weggenomen worden. Door deze factoren blijven er bij langdurig zitten kans op complicaties, zoals decubitus. De risico’s op deze complicaties kunnen mogelijk verkleind worden door de zitorthese te 3D printen. Mede omdat er met 3D printen meer controle mogelijk is tijdens het vervaardigen van de zitorthese.
Het doel van dit onderzoek is om te onderzoeken of het mogelijk is om de zitorthese te printen. De onderzoeksvraag voor dit onderzoek is: “Kan het 3D printen van de zitting het zitcomfort en de zitkwaliteit verbeteren?”
Om deze vraag te beantwoorden is in de analysefase onderzoek gedaan naar de voor een zitorthese geldende eisen en wensen. Vervolgens is een meetmethode ontwikkeld waarmee met behulp van de zogenaamde “meetbil” de druk in het achterwerk gemeten kan worden. Deze meetbil bestaat uit het onderste deel van de pelvis die samen met 27 balletjes is ingegoten in siliconen. Vervolgens is een structuur ontwikkeld en geprint die potentieel geschikt is voor gebruik in een zitorthese en lokaal kan variëren in hardheid.
Op basis van verschillende ontwerpen zijn 4 verschillende concepten geprint. Deze zijn, samen met het traagschuim, op druk verdelende en druk verminderende werking getest met de meetbil. Ook is het 3D geprinte schuim getest en vergeleken op temperatuur en vocht wegnemende werking.
Uit de gedane metingen, kan voorzichtig geconcludeerd worden, dat het met 3D printen potentieel mogelijk is om het zitcomfort en de zitkwaliteit te verbeteren. Bewezen is dat het mogelijk is om lokaal te variëren in hardheid. De resultaten laten zien dat hierdoor de druk beter verdeeld kan worden en er minder schuifkrachten optreden. Bovendien neemt 3D geprint schuim 305% minder vocht op dan traagschuim. Op andere factoren laat 3D geprint schuim vergelijkbare waarden zien met het gemeten traagschuim.
Eventueel vervolgonderzoek zou zich kunnen richten op het optimaliseren en valideren van de methode waarin lokaal gevarieerd wordt in hardheid op basis van een drukmeting. Verdere uitdagingen liggen in het praktisch en commercieel haalbaar maken van de 3D geprinte zitorthese.