Samenvatting

Het Expertisecentrum op de TIS Delft heeft meerdere projecten lopen. Deze projecten worden gedaan in opdracht van verschillende bedrijven. Eén van deze projecten is het project Greenhouse of the Future. In dit project ontwerpt het Expertisecentrum in opdracht van Metazet een robot, MonibotX genaamd, waarmee plantcondities gemeten kunnen worden. Zo moet de MoniBotX een meetinstrument hebben waarmee de dikte van de stam gemeten kan worden, maar ook camera´s waarmee bladaantasting gemeten moet kunnen worden.
Het probleem waarmee Metazet bij het Expertisecentrum kwam, was dat er een oplossing moet komen, in de vorm van een robot, die plantcondities kan meten. Het wordt op dit moment namelijk met het blote oog gedaan en dit kost veel tijd en is arbeidsintensief werk. De onderzoeksvraag voor dit probleem is dan ook: Op welke posities en onder welke hoek moeten de camera’s op de MonibotX gemonteerd worden om een zo groot mogelijk bladoppervlak te meten van een tomatenplant om ziektes en bladaantasting te kunnen constateren?
Dit probleem is opgelost door een praktisch onderzoek te doen in de demokwekerij in Honselersdijk. Bij de demokwekerij zijn camera opnames gemaakt op verschillende hoogtes en onder verschillende hoeken. Met deze opnames is door middel van verschillende, in literatuur gevonden, methodes het oppervlakte bepaald. Er zijn drie verschillende methodes gevonden. De toegepaste methode is de roostermethode. Bij deze methode worden de bladeren op een opname omlijnd en worden de vierkante centimeters geteld. Met de uitkomsten van dit onderzoek is bepaald op welke hoogte en onder welke hoek de camera gemonteerd moet worden op de robot om een zo groot mogelijk bladoppervlak te kunnen meten. Uit het praktische onderzoek is gebleken dat de camera op drie verschillende posities gemonteerd moet worden om een zo groot mogelijk bladoppervlak te kunnen meten. De drie posities zijn:
- op 1,5 meter hoogte onder een hoek van 60 graden omlaag
- op 2,0 meter hoogte onder een hoek van 30 graden omlaag
- op 1,0 meter hoogte onder een hoek van 60 graden omhoog

Een andere vraag van Metazet was hoe groot de omvang moet zijn van een steekproef om een representatief beeld te krijgen van de gehele kas. Dit is een apart onderzoek geworden en heeft een eigen hoofdvraag. Die hoofdvraag luidt: Hoe groot moet de omvang zijn van de steekproef om een uitspraak te kunnen doen naar de bladaantasting op tomatenplanten in de kas?
Om deze vraag te beantwoorden is er een onderzoek gedaan naar formules die te gebruiken zijn voor de steekproefgrootte. Naast dit onderzoek is er ook onderzocht op wat voor manier de steekproef uitgevoerd moet worden.
Uit deze onderzoeken is gebleken dat de steekproef een omvang moet hebben van 2.969 planten van de totale 208.333 planten die er in de kas aanwezig zijn. Daarnaast is er vastgesteld dat de getrapte steekproef methode de beste manier van steekproef trekken is, omdat hier rekening wordt gehouden met clusters en er binnen iedere cluster meerdere, maar niet alle planten, worden gecontroleerd.