Samenvatting

Aanleiding:
Voedingsmiddelen die rijk zijn aan Fermenterende Oli-, Di-, en Monosacharide en Polyolen (FODMaP) kunnen leiden tot diverse buik- en darmklachten die gekarakteriseerd worden door PDS. Internationale studies tonen aan dat het FODMaP-beperkte dieet klachten van PDS aanzienlijk kan verlagen. Huisarts Caljouw heeft interesse in het FODMaP-beperkte dieet. In samenwerking met diëtist Sarihi heeft huisarts Caljouw gevraagd het FODMaP-beperkte dieet te adviseren bij patiënten van beide praktijken om te zien of het FODMaP-beperkte dieet ook de klachten van deze patiënten vermindert.
Methode:
In het literatuuronderzoek is de werking van FODMaPs op de darmen en de toepassing van een FODMaP-beperkte dieet om darmklachten te verminderen bij PDS-patiënten in internationale literatuur onderzocht. Daarnaast is er een voedingsinterventie met het FODMaP-beperkte dieet opgezet en uitgevoerd bij PDS-patiënten van huisartsenpraktijk Caljouw en Diëtistenprakijk Salar om waar te nemen of het FODMaP-beperkte dieet bij deze patiënten zou leiden tot klachtenvermindering.
Doelstelling:
Het doel van deze afstudeeropdracht is door middel van een voedingsinterventie van 11 weken waar te nemen of het FODMaP-beperkte dieet PDS-gerelateerde klachten vermindert bij PDS-patiënten van huisartsenpraktijk Caljouw en diëtistenprakijk Salar. Aan de hand van het praktijkonderzoek wordt geëvalueerd of het FODMaP-beperkte dieet een bruikbare therapie is voor de behandeling van PDS in de eerstelijnszorg.
Resultaten:
Uit de resultaten blijkt dat PDS-klachten voornamelijk worden veroorzaakt door luminale distensie in de darmen. FODMaPs veroorzaken luminale distensie in de darmen door dat zij slecht opgenomen worden in de dunne darm en in de dikke darm snel fermenteren wat tot een verhoogde gasproductie leidt. Door hun kleine moleculen verhogen FODMaPs het watergehalte in de darmen wat bijdraagt aan luminale distensie in de darmen. Een FODMaP-beperkte dieet leidt bij 56% tot 94% van de patiënten tot klachtenvermindering. Het FODMaP-beperkte dieet lijkt daarbij effectiever te zijn dan de NICE voedingsrichtlijnen van Groot-Brittannië. Alle deelnemers van het praktijkonderzoek ervoeren klachtenvermindering. Echter er werden ook verschillende obstakels ervaren. Ook bleven enkele patiënten klachten van verstoppingen houden tijdens het volgen van het dieet.
Conclusie/aanbevelingen:
Uit het praktijkonderzoek kan worden opgemaakt dat het FODMaP-beperkte dieet ook bij patiënten van de eerstelijnszorg uit Rotterdam-Zuid en Ridderkerk PDS-gerelateerde klachten vermindert. Consultatie van een diëtist(e) getraind in het FODMaP-beperkte dieet is echter nodig om het succesratio van het dieet te vergroten. Een gerandomiseerd gecontroleerd onderzoek is nodig om het effect van het FODMaP-beperkte dieet op de klachten van PDS-patiënten te kunnen vergeleken met het effect van het standaard dieetadvies van de Richtlijnen Goede Voeding op de klachten van PDS-patiënten. Een grotere en meer diverse onderzoekspopulatie is nodig om vast te stellen of het FODMaP-beperkte dieet de nieuwe standaard dieetadvies is voor PDS-patiënten in de eerstelijnszorg.