Samenvatting

Vanwege de vraag vanuit de grafische drukindustrie naar een machine die meerdere sleeves kan beplakken met platen, wil AV Flexologic een nieuwe machine realiseren en vervolgens op de markt introduceren. De te realiseren machine is de RoboCell welke sleeves en platen moet combineren tot sleeves met platen erop. Om dit proces te bewerkstelligen bestaat de RoboCell uit meerdere machines: 1. Een ABB IRB-6700 robotarm met end of arm tool 2. Een tape station, TAM (Tape Application Machine) 3. Een montage machine, FAMM (Fully Automatic Mounting Machine) 4. Een platenlader, APL (Autmatic Plate Loader)

Echter moeten er nog enkele problemen verholpen worden voordat de machine op de markt geïntroduceerd kan worden. De RoboCell mist nog documentatie en moet nog volledig gerealiseerd worden. Het grootste probleem is dat de vier verschillende machines onderling nog niet kunnen samenwerken. Het gebrek aan communicatie onderling brengt verschillende problemen met zich mee. Een van de grootste problemen is dat het gebrek aan communicatie ter preventie van gevaarlijke situaties voor mens en machine.

Om tot een optimale oplossing te kunnen komen van het bovenstaande probleem is er eerst geanalyseerd wat het bedrijf wil. Hieruit is de volgende hoofdvraag opgesteld: “Hoe gaan alle mechanismes van de AV Flexologic RoboCell elektrotechnisch met elkaar op een veilige manier samenwerken binnen zeventien weken?”
Om alle machines onderling te kunnen laten communiceren is er onderzocht welke in- en uitgangen alle machines (nodig) hebben. Vervolgens is er gekeken welke machines er onderlinge communicatie vereisen. Daarna is er gekeken welke van de communicatie al aanwezig was in de RoboCell. De overige communicatie moest nog worden opgezet. Om achter de ideale communicatiemethode(s) te komen, zijn de volgende communicatiemethoden onderzocht en vergeleken: - Via een protocol - Via I/O - Via sensoren

De manieren van communicatie zijn met elkaar vergeleken, waardoor er voor elk component een zo optimaal mogelijke oplossing naar voren is gekomen. Hierbij is gekeken naar: - Hoe makkelijk is het te implementeren. - Hoeveel onderzoek moet er nog naar gedaan worden. - Hoeveel kans is er op fouten.

Bij de keuze is de aanwezige PLC vaak beslissend geweest voor de uiteindelijke wijze van communicatie, omdat de communicatie van en naar de machines over het algemeen via een PLC gaat. Zo is er gekozen om Profinet te gebruiken voor communicatie met de robot, doordat deze manier van communicatie al door Taniq onderzocht was. Er is voor de communicatie naar de FAMM het VARAN protocol gekozen, omdat dit door Sigmatek zelf geleverd werd. Daarnaast is er voor I/O gekozen in de platenlader, zodat dit snel geprogrammeerd kon worden.

Verder is de platenlader gerealiseerd tijdens de stageperiode. De platenlader is voorzien van een eigen besturingskast die eerst ontworpen is in EPLAN. De bijbehorende PLC van de besturingskast is geprogrammeerd in ST. Door het communiceren via I/O kon de platenlader sneller geprogrammeerd en getest worden.

Uiteindelijk heeft het werk van de student geleid tot de realisatie van de platenlader en communicatiemethodes voor elk van de vier machines van de RoboCell. Hierbij is de communicatie van de RoboCell zo opgezet dat deze correct handelt in geval van een gevaarlijke situatie. Alle gevaarlijke situaties worden gemeld naar alle machines. Binnen de zeventien weken van het afstuderen zijn dit de best mogelijke resultaten, maar er is nog ruimte voor verbetering. Zo zal de platenlader via VARAN kunnen gaan communiceren, omdat I/O foutgevoeliger en onhandiger is. Tevens zal er één PLC in de RoboCell kunnen komen om zo de meeste logica op één punt te hebben.