Samenvatting

Inleiding: In de huidtherapeutische praktijk worden regelmatig jonge patiënten met huidaandoeningen behandeld. Onder jonge patiënten worden kinderen tussen de 4 en 12 jaar met een huidaandoening verstaan.
De opleiding Huidtherapie aan de Haagse Hogeschool besteedt geen aandacht aan communicatie met jonge patiënten. Uit het vooronderzoek onder vierdejaars studenten Huidtherapie is gebleken dat zij behoefte hebben aan onderwijs op dit gebied. Naar aanleiding van deze uitkomst is besloten een onderzoek te doen naar de manier waarop aankomende huidtherapeuten opgeleid kunnen worden in het effectief communiceren met jonge patiënten.
De hoofdvraag van dit onderzoek was: ‘Op welke manier kunnen aankomende huidtherapeuten opgeleid worden in het effectief communiceren met jonge patiënten?’
Methode: De hoofdvraag van het onderzoek is door middel van literatuur- en kwalitatief praktijkonderzoek beantwoord. Voor het literatuuronderzoek is gebruik gemaakt van vakliteratuur en vrij toegankelijke ‘full text’ wetenschappelijke artikelen van de sites van diverse databanken. De meest relevante passages zijn in het onderzoek verwerkt. Voor het praktijkonderzoek zijn 13 vierdejaars studenten Huidtherapie van de Haagse Hogeschool geïnterviewd. De interviews bestonden uit half-gestructureerde vragen. De uitkomsten van deze interviews zijn geanalyseerd en verwerkt in een codeboom.
Resultaten: Uit het literatuuronderzoek is gebleken dat het communicatiemodel van Delfos het meest geschikt is om te gebruiken als communicatietechniek voor het effectief communiceren met jonge patiënten in de huidtherapeutische praktijk. In het boek van mw. M. Delfos ‘Luister je wel naar mij?’ zijn recente onderzoeken verwerkt over gespreksvoering met kinderen tussen de 4 en 12 jaar. Het boek wordt gebruikt op veel opleidingen in Nederland en in het buitenland. Ook wordt dit boek gebruikt bij diverse nascholingscursussen in de medische praktijk. Als wetenschapper ontwikkelt Delfos modellen en is zij er voorstander van dat wetenschappelijke theorie toepasbaar is in de praktijk. Uit het praktijkonderzoek is gebleken dat volgens aankomende huidtherapeuten onder effectief communiceren met jonge patiënten verstaan wordt dat de jonge patiënt en de huidtherapeut elkaars informatie goed begrijpen. De respondenten waren over het algemeen van mening dat zij over voldoende vaardigheden beschikten om effectief te kunnen communiceren met jonge patiënten, maar dat zij behoefte hadden aan onderwijs over de cognitieve ontwikkeling van jonge patiënten.
Conclusie en aanbevelingen: Uit het literatuuronderzoek kan geconcludeerd worden dat er duidelijke eisen gesteld worden aan het effectief kunnen communiceren met jonge patiënten.
Uit het praktijkonderzoek kan geconcludeerd worden dat aan de opleiding Huidtherapie aan de Haagse Hogeschool lesstof toegevoegd kan worden over de manier waarop een huidtherapeut een jonge patiënt het best kan benaderen en over de ontwikkeling van de cognitieve vaardigheden en non-verbale communicatie van jonge patiënten. Ook kunnen aan de lesstof het communicatiemodel van Delfos en de voorwaarden die aan het effectief communiceren met jonge patiënten worden gesteld toegevoegd worden. Tenslotte kan er na de opleiding Huidtherapie een extra cursus georganiseerd worden om de kennis over het communiceren met jonge patiënten op te frissen of te verbeteren.