Samenvatting

Aanleiding – Uit onderzoek blijkt dat 19% van de Nederlandse bevolking aan chronische pijnklachten leed in 2006. Vanwege de hoge prevalentie van chronische pijnklachten, is het aannemelijk dat de fysiotherapeut deze patiëntengroep in de praktijk zal treffen. Naast de pijnklachten, kunnen psychosociale factoren ook van belang zijn bij het behandelen van chronische pijnpatiënten. Pijneducatie en het gebruik van diverse gesprekstechnieken die leiden tot gedragsverandering kunnen eventuele interventies zijn binnen de fysiotherapeutische behandeling. Motivational interviewing is één van de mogelijke interventies die kan worden toegepast in het kader van gedragsverandering. Een verandering in gedrag kan mogelijk invloed hebben op pijn of de omgang met pijn. Het doel van deze literatuurstudie is middels een systematische review de effectiviteit van motivational interviewing op pijn bij patiënten met chronische pijnklachten in kaart te brengen.
Methode – Er is een systematisch literatuuronderzoek gedaan naar Randomized Controlled Trials (RCT’s) en Clinical Controlled Trials (CCT’s) van februari 2019 tot april 2019. Digitale databases zijn gebruikt om tot een geschikte literatuurselectie te komen. Aan de hand van vooraf opgestelde in- en exclusiecriteria zijn geschikte studies geïncludeerd. De methodologische kwaliteit van de geïncludeerde studies is beoordeeld aan de hand van de PEDro-schaal. Tevens, zijn de beschikbare resultaten samengevat middels de best evidence-synthese. Daarnaast is de klinische relevantie van de geïncludeerde studies beoordeeld met behulp van de klinische relevantielijst van Van Tulder et al.
Resultaten – In totaal zijn negen RCT’s/CCT’s geïncludeerd. Acht studies waren van hoge methodologische kwaliteit en één studie was van lage methodologische kwaliteit. In twee studies werd een positief significant verschil gevonden op korte termijn. Daarnaast liet één studie een positief significant overall-effect zien. In de overige zeven studies werd zowel op korte als lange termijn geen significant verschil gevonden. De significante verschillen bleken volgens de criteria van Van Tulder niet klinisch relevant.
Conclusie – Op korte termijn was er volgens de best evidence-synthese sprake van conflicterend bewijs over de effecten van motivational interviewing op pijn bij patiënten met chronische pijnklachten. Op lange termijn blijkt uit de best evidence-synthese dat er sprake is van sterk bewijs dat MI geen effect heeft op pijn bij patiënten met chronische pijnklachten Op basis van deze literatuurstudie wordt aanbevolen om vervolg praktijkonderzoek uit te voeren met betrekking tot het effect van motivational interviewing op pijn bij patiënten met chronische pijnklachten op korte termijn.
Samenvatting ook in het Engels.