Samenvatting

Inleiding
Bij 53% van de patiënten met een eerste traumatische schouderluxatie luxeert de schouder binnen twee jaar nog een keer. Naast dat fysiotherapeuten zich richten op de biomechanische component,
wordt er ook aandacht geschonken aan de psychosociale component. In de literatuur is overwogen hoe psychosociale factoren de revalidatie van patiënten met atraumatische schouderinstabiliteit
kunnen beïnvloeden. Echter is er nog weinig bekend over patiënten met een volledige schouderluxatie die willen terug keren naar hun sport. Het doel van deze scriptie is kennis te vergaren over de ervaringen van patiënten na een schouderluxatie met de terugkeer naar sport, zodat er meer kennis wordt opgedaan over factoren die het herstel beïnvloeden.
Conclusie
Participanten ervaren dat angst voor bewegen en de restklachten zorgde dat het spannend was terug te keren naar de sport. Ook sportte participanten minder vaak dan voorheen of beoefende sommige sportonderdelen nog niet door de angst voor bewegen en de restklachten. Angst voor bewegen lijkt te bestaan uit meerdere aspecten, namelijk angst voor bewegen i.v.m. pijn, angst om te vallen en angst voor een nieuwe luxatie. Er werd in de meeste gevallen geen proprioceptieve training dan wel sport specifieke training gegeven binnen het fysiotherapeutische revalidatietraject. Participanten
ervaren het doen van oefeningen als saai en te makkelijk en zouden wat meer variatie willen in de oefeningen zodat het makkelijker wordt om de oefeningen vol te houden. Tot slot ervaren patiënten dat ze erg moeten wennen bij het terugkeren naar de sport omdat het stabiel houden van de schouder soms lastig en ook spannend is.
Met samenvatting in het engels. Includes a summary in English