Samenvatting

Inleiding: dat vergrijzing de laatste jaren flink toeneemt is voor de meeste mensen wel bekend, dat hier ook een stijging van het aantal kwetsbare ouderen mee gepaard gaat zal minder bekend zijn. Deze groep loopt extra risico op gezondheidsrisico’s, (ziekenhuis)opname en zelfs mortaliteit. Een van de belangrijkste fysieke component van kwetsbaarheid is sarcopenie dit wordt gekenmerkt door de afname van type 1 en type 2 spiervezels. Deze afname neemt ook problemen voor de ADL met zich mee, met alle gevolgen van dien. Een goed gestandaardiseerd meet instrument om de (spier)zwakte in beeld te brengen is de handknijpkracht meter, een zwakke handknijpkracht of een plotselinge afname van de handknijpkracht hebben een sterk voorspellende waarde op afhankelijkheid en of mortaliteit. Deze kwalitatieve studie is een aanzet om de factoren die ervoor zorgen dat de therapeuten van de Ielânen de handknijpkracht meter niet gebruiken in kaart te brengen en om te bestuderen hoe de therapeuten in Bloemkamp de handknijpkracht meter inzetten. Met als eindproduct een implementatieplan die gebruikt kan worden voor diverse revalidatiecentra van Patyna. De onderzoeksvraag is: wat is ervoor nodig om de handknijpkracht meter te implementeren bij de therapeuten van Patyna bij de doelgroep kwetsbare ouderen?
Methode: deze studie is een kwalitatief praktijkgericht onderzoek. Voor dit onderzoek is er aan de hand van vooraf opgestelde in/exclusiecriteria therapeuten geworven binnen de instelling Patyna die allen dienden te werken met de doelgroep kwetsbare ouderen. De onderzoeker heeft middels een zelf opgezette vragenlijst onderbouwd middels het onderzoek van Theunissen, N.C.M., te Pas, S.M.E. and Friele, R.D. (2003). De desbetreffende therapeuten ondervraagd en deze bevindingen geanalyseerd in het kwalitatieve data-analyse programma Atlas ti7. Uit deze gegevens is aan de hand van het boek van Grol: effectieve verbetering van de patiëntenzorg een implementatieplan opgesteld.
Resultaten: uit het onderzoek bleek dat 67% van de therapeuten in de Ielânen het gebrek aan kennis over de test uitslagen van de handknijpkrachtmeter de grootste belemmerende factor vond voor het gebruik van de handknijpkrachtmeter. Dit geldt voor 39% van de therapeuten in Bloemkamp. 33% van de therapeuten in de Ielânen gaf aan dat het gebrek aan de juiste vaardigheid om de handknijpkrachtmeter de gebruiken voor hun de belemmerende factor was. Voor de therapeuten in Bolsward was dit 38%. De bevorderende factoren voor de therapeuten in de Ielânen waren dat de progressie goed te volgen valt (55% van de therapeuten) eenvoudig in gebruik (27%) en de betrouwbaarheid van het meetinstrument (18%). De therapeuten in Bloemkamp gaven dezelfde factoren aan, hier gaf 56% de progressie aan 22% de eenvoudigheid en 22% vond de betrouwbaarheid de belangrijkste bevorderende factor voor het gaan gebruiken van de handknijpkrachtmeter. Om de handknijpkracht daadwerkelijk te gaan gebruiken gaven de therapeuten in de Ielânen aan dat 60% van de therapeuten behoefd had aan referentiewaarde van de handknijpkrach meter en hoe deze te interpreteren, in Bloemkamp was dit 63%. In de Ielânen had 30% behoefte aan een duidelijk protocol over het gebruik van de handknijpkrachtmeter, in Bolsward was dit 37%. Ook had 10% van de therapeuten in de Ielânen nog behoefte aan het feit dat de handknijpkrachtmeter door elke therapeut gebruikt werd.
Conclusie: uit de resultaten bleek dat het gebrek aan kennis over de test uitslagen van de handknijpkrachtmeter en het feit dat de therapeuten niet goed wisten hoe de handknijpkrachtmeter te gebruiken de grootste factoren waren waardoor dit meetinstrument niet werd ingezet. De therapeuten hadden het meest behoefte aan een duidelijk protocol waarin stond hoe de handknijpkrachtmeter te gebruiken en wat de normaal en afwijkende waarde zijn.
Samenvatting ook in het Engels