Samenvatting

Doel: Een skew deviation kan vele verschillende vormen aannemen en is daardoor lastig te differentiëren van andere ziektebeelden met verticaal strabismus, zoals een parese van de nervus trochlearis of een parese van de musculus obliquus inferior. In dit artikel wordt onderzocht of de nieuwe inzichten op het gebied van skew deviation kunnen helpen bij de differentiatie van andere vormen van supra- en infranucleair verticaal strabismus.
Resultaten: Uit recent onderzoek is gebleken dat bij patiënten met een skew deviation zowel de verticale als de torsionele deviatie significant afneemt als de patiënt in de liggende positie onderzocht wordt (p<0,001). Bij de controlegroep en patiënten met een nervus trochlearis parese is er geen significant verschil tussen de zittende en liggende positie. Dit verschil bij patiënten met een skew deviation komt door de verandering van de hoofdpositie van de patiënt, waarbij de utricles in het middenoor een andere oriëntatie krijgen. De nieuwe verticale oriëntatie zorgt voor een verzadiging of vermindering van de activiteiten in de utriculo-oculaire reflex. Dit zorgt ervoor dat een eventuele asymmetrie zoals bij de skew deviation, geminimaliseerd wordt. Hierdoor neemt de verticale en torsionele deviatie significant af in de liggende positie.
Conclusie: De nieuwe ontdekking vormt de basis voor een nieuwe, zeer relevante upright-supine test. Deze test kan als extra aanvulling bij het onderzoek gebruikt worden, waarbij een afname van meer dan 50% van de verticale en torsionele deviatie in de liggende positie een skew deviation indiceert. De test heeft een toegevoegde waarde en maakt een juiste diagnose van een skew deviation mogelijk.