Samenvatting

Obesitas is een steeds vaker voorkomende aandoening in West-Europa, Noord-Amerika en andere welvarende delen van de wereld. Uit recent onderzoek van het RIVM is gebleken dat van de gehele volwassen populatie in Nederland in 2012, zo’n 40% overgewicht heeft en 12% obesitas. Bij obesitas vindt een ophoping van vet plaats in verschillende vetdepots. Sommige vetdepots worden als kwalijker beschouwd dan anderen. Zo is al bekend dat excessieve vetopslag in het viscerale vetdepots, dat rond de buik en organen ligt, schadelijker is dan excessieve vetopslag in het subcutane vetdepots, dat onder de huid ligt. Het zou kunnen zijn dat het subcutane vetdepots niet genoeg capaciteit heeft om al het vet op te slaan, waardoor een overflow plaatsvindt naar het viscerale vetdepots. Uiteindelijk leidt deze excessieve vetopslag tot het ontstaan van diabetes en cardiovasculaire ziekten. Dit is de aanleiding om onderzoek te doen naar de opslag van vet in de verschillende vetdepots.

Hiervoor zijn 3 vetdepots gebruikt: peri-gonadaal, subcutaan en viscerale adipocyten, die zijn verkregen over een tijdsreeks van 0 weken, 9 weken en 16 weken hoog vet dieet. Ook zijn 2 anti-diabetes middelen, rosiglitazone en pioglitazone, meegenomen in de metingen om erachter te komen of deze ook invloed hebben op de groei van adipocyten. Om dit te kunnen kwantificeren heb ik een beeldanalyse methode ontwikkeld met behulp van ImageJ.

Uit de resultaten is gebleken dat het gonadale vetdepots het snelste in grootte toeneemt, daarna het subcutane vetdepots en als laatste het viscerale vetdepots. Daarbij wordt het verschil tussen grote en kleine adipocyten groter. Ook de collageenlaag tussen de cellen wordt breder naarmate de muizen langer op een hoog vet dieet zitten. Pioglitazone en Rosiglitazone blijken een remmende werking te hebben op de groei van adipocyten. Hieruit valt te concluderen dat de toename van celgrootte niet gelijkmatig verloopt tussen de verschillende vetdepots. Ten tweede kan geconcludeerd worden dat een hoog vet dieet fibrose kan induceren.

Voor verder onderzoek zou het interessant zijn om een methode te ontwikkelen die de toename van collageen tussen de adipocyten kan kwantificeren. Er is namelijk nog weinig bekend over de rol van fibrose in het ontstaan van diabetes en cardiovasculaire ziektes.