Samenvatting

Waar er binnen de jeugdhulpverlening veel bekend is over de meerwaarde van het betrekken van de ouder(s) en de samenwerkingsrelatie aangaan met hen. Is dit nog minder vanzelfsprekend voor de kinderen in zorg, waar het jeugdhulpverleningstraject voor is bedoeld.
Middels kinderparticipatie worden de kinderen eigenaar van hun eigen hulpverleningstraject met hun eigen (opvoed)doelen. Kinderparticipatie vergroot ook het zelf oplossend vermogen, veerkracht en zelfvertrouwen van kinderen. Daarbij kan kinderparticipatie het hulpverleningsproces verkorten. Bovenal beïnvloedt kinderparticipatie het veilig opgroeien van kinderen, doordat er zicht komt op wat het kind nodig heeft om veilig op te groeien.
Kinderparticipatie kent een aantal complicerende factoren. Het ontbreken van (juridische) kaders om kinderen structureel te betrekken bij de hulpverlening, de professional die zich onvoldoende bekwaam voelt of onvoldoende mogelijkheden heeft (voornamelijk in tijd) om de kinderen in de gezinnen te ontmoeten en de problematiek waar sprake van is in de gezinnen met meervoudige en complexe problematiek zijn voorbeelden van complicerende factoren.
De complicerende factoren maakt dat de stem van de ouder(s) steeds sterker wordt en het stem van het kind steeds minder sterk.
De kinderen worden wel eens gesproken, maar omdat dit niet structureel is, is er eigenlijk sprake van symboliek.
De professional lijkt dé factor om kinderparticipatie te beïnvloeden en structureel vorm te geven. Een eerste stap naar kinderparticipatie is bewustwording bij de professionals én de jeugdhulpverleningsorganisaties dat structurele kinderparticipatie onderdeel is van het werken met gezinnen.

In dit onderzoek zijn de kinderen geïnterviewd en hun tips en adviezen voor de jeugdhulpverleners centraal gesteld. De kinderen kunnen de jeugdhulpverleners vertellen wat zij willen en hoe zij dit willen.